Valpartij

27 december 2010, 10 uur

Mijn eerste nacht in het ‘familieverblijf’ zit erop. Mijn kamergenote valt goed mee: ze leest veel, praat enkel als het nodig is en heeft me dus niet wakker gehouden, tenzij door haar snurken. Maar ik had al gauw door dat ze afwisselend snurkte en wakker lag (te lezen) en dus kon ik er na enkele ‘cycli’ voor zorgen dat ik in slaap viel tijdens haar ‘wakkere periode’. Daarna heb ik aan één stuk kunnen doorslapen.

Om half negen, na een summier ontbijt (er was voldoende brood en kaas, maar ik ben gewend aan yoghurt, sojamelk en fruit) ben ik de stad ingetrokken. Naar de vroegere Denon-winkel (die ik nog kende van toen ik in Leuven woonde) die nu een AD-Delhaize is geworden. Ik wilde immers wat fruit kopen, een tomaat voor deze middag en shampoo (die ben ik in mijn haast vergeten). Weer was ik heel blij dat ik mijn wandelstokken bij me had: op sommige plekken is het echt nog heel glad.

In het terugkomen naar Sint-Pieter zag ik voor mij een dame die begon uit te glijden en even later languit op haar rug in de verharde sneeuw viel. Ik liep naar haar toe, probeerde haar recht te helpen, maar ze was te zwaar voor mij. Ik bood haar mijn wandelstokken aan, maar die hielpen eerst niet echt. Terwijl ik dat deed, schoof  ik zelf zo fel uit dat ik even dacht dat ik weldra naast haar zou liggen. Maar ik kon me herpakken en toen op dat moment een man aankwam, konden we samen de dame van de grond duwen terwijl ze zich afzette op mijn stokken. We liepen een eindje samen verder en ze begon af te geven op de stadsdiensten: dat ze toch konden zorgen dat de straten een beetje begaanbaar waren.

Het is nog wachten tot ongeveer 12 uur voor ik naar Gasthuisberg kan bellen. Ik zou immers graag op voorhand weten of Roger wel degelijk naar een kamer werd gebracht: als dat niet het geval zou zijn, hoef ik niet te sleuren met al zijn gerief dat ik bij me heb.

Maar ik hoop dat ik wel met die tas zal moeten sleuren!

Nu eerst een sigaret gaan opsteken. Wat snak ik naar een sigaret die ik zou kunnen roken bij een smakelijke Trappist, of zelfs een kopje thee (ik krijg die hier gratis en à volonté) in plaats van steeds het ene na het andere te moeten doen.