Het wintert weer! En wat mis ik onze wandelingen! Niet dat ik echt van de koude hou, integendeel. Maar goed ingeduffeld kan ik wel genieten van de charmes van dit seizoen: kale bomen met daarin de ontelbare zwarte vlekken van maretakken, een wazige nevellucht, en, nu Kerstmis nadert, feestverlichting die overal opduikt. Maar ja, voor Roger is het echt té koud (vandaag weer tot -4°C en er wordt nog kouder weer voorspeld).
Dus zit ik maar binnen. Te werken (vertalingen of schoonmaak: het effect van een uurtje wandelen kun je ook bereiken door een uurtje poetsen, maar wat heb ik daar een hekel aan!) 
Buiten sterappeltjes brengt onze tuin ook ijzerappelen (Marie-Joseph d’Othée) voort. Heel zuur, heel wrang. Tenminste, dat vond ik vroeger: ik begon ze pas te eten tegen dat Roger ze te zoet vond, een maand of drie na de pluk (die appelen bewaren heel goed). Dit jaar lijkt mijn smaak veranderd: ik vind ze ineens nog maar net ‘zurig’ en zo knapperig fris dat ik er elke dag gemakkelijk twee verorber. Ze zijn ook ontzettend lekker in de vorm van moes, en zelfs gebakken. Er staat deze dagen dus geregeld appelmoes op het menu. Soms samen met veenbessen: een heerlijke combinatie bijvoorbeeld bij wild.
Die veenbessen kopen we in bokaal. En telkens opnieuw stel ik me de vraag waarom die ‘airelles’ zoals ze in het Frans heten, op het Nederlandstalige etiket ‘wilde rode bessen’ worden genoemd. ‘Rode bessen’ zijn toch ‘groseilles’ in het Frans? Ik ging dus eens kijken hoe van Daele ‘airelle’ vertaalt. Daar wordt dat ‘bosbes’. Daarna zocht ik de Franse vertaling van ‘veenbes’ en wat las ik? Dat wordt ‘canneberge’. Dan zocht ik het woord ‘canneberge’ op in de Robert. Dat blijkt een bes te zijn die heel fel lijkt op een ‘airelle’, maar die groter is.
Ik moet dus besluiten dat ik ‘airelles’ altijd verkeerd heb vertaald (gelukkig ben ik het woord nooit tegengekomen in een van mijn jobs). Maar hoe vertaal je het woord dan wel correct? Zijn het bosbessen of rode wilde bessen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten