Gisteren, bij Seany, gingen de conversaties zoals telkens over heel interessante zaken: onder andere over onze overleden vrienden, onze jeugd in Leuven, literatuur, politiek (heel even maar) en reizen.
Toen het over reizen ging, zei ik dat ik graag "traag" reis en niet snel van stad naar stad of, zoals op een cruise, van land naar land om daar telkens enkel de "verplichte" zaken te zien. Omdat mijn geheugen bij zulke reizen alles door elkaar haalt en mijn herinneringen aan de reis een rommeltje worden. Seany echter vond herinneringen aan een reis minder belangrijk dan het "beleven van het moment" tijdens de reis.
Ik begrijp wat ze bedoelt (zo "bewust" mogelijk alles beleven is inderdaad belangrijk en dat geldt trouwens niet alleen voor reizen) maar ikzelf hecht evenveel belang aan herinneringen. We gebruikten bij Seany ook het typische ouderencliché "Wat we hebben beleefd, kunnen ze ons niet meer afpakken". Ja... maar als we ons helemaal niets meer kunnen herinneren, "hebben" we het toch ook niet meer, "dat" wat ze ons niet zouden kunnen afpakken? Die "dat", dat zijn immers toch onze herinneringen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten