De enkele keren dat ik van Nany droomde sinds haar overlijden, "had ze geen tijd omdat ze nog veel mensen moest ontmoeten". Vorige nacht was het anders. Ze kwam me zeggen dat ze naar "mijn" marraine ging en of ik wilde meekomen. Wat ik uiteraard deed. Het weerzien met marraine was een feest maar het huis waar we in zaten leek slechts van ver op het huis van marraine dat ik kende. Maar dat was niet erg: op een wenk van marraine, trok Nany een soort gordijn open en daarachter "ontplooide" zich plotseling het volledige huis dat ik als kind zo goed kende.
Ik wachtte al lang op een "fatsoenlijke" droom waarin Nany zou voorkomen maar dit werd veel meer dan waar ik op wachtte! 😀
Geen opmerkingen:
Een reactie posten