Twee van mijn vorige posts, “Stilte” en “Rust”, wezen er volgens mij op dat ik echt aan een herladen van mijn emotionele batterijen toe ben.
En (weer toeval?) vandaag ging de dagelijkse (Franstalige) nieuwsbrief die ik krijg van de Evangelische kerk ook over dat probleem. Ik wist het, maar nu werd ik eraan herinnerd: het stond al in de bijbel !
Morgen, vrijdag en zaterdag worden nog druk, maar daarna zal ik het hopelijk wat rustiger kunnen aandoen, en… Verder lezen, onder andere in ‘Maskers van de zon’.
Mijn moeder is helemaal anders! Enkele weken geleden maakte ik me echt zorgen om haar. Ze klonk vermoeid, ze klaagde over haar hartritmestoornissen, ze ging zelfs naar de cardioloog die haar medicijnen aanpaste. Maar het was pas nadat ze weer elke dag mensen ontmoette, veel wegging, allerlei zaken bezocht, en heel veel gepraat had, dat ze zich begon beter te voelen.
Wat heeft haar beter gemaakt? De medicamenten of de mensen rondom haar?
Blijkbaar worden haar batterijen opgeladen in gezelschap! En de mijne afgeladen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten