“Solden”, zo noemen wij, Vlamingen, “koopjes”.
En ik zie en hoor rond mij heel veel vrouwen naar de solden gaan. Ikzelf heb een afkeer van shoppen, zeker als ik te veel volk mag verwachten in de winkels, dus zie je mij zelden op “solden-jacht”.
Maar dit jaar wilde ik schoenen kopen. Ik heb immers nog maar één paar een beetje geklede, een beetje ouderwetse, en dan nog van mijn zus Bie geërfde, zwarte schoenen (echt! Ik weet dat dit ongeloofwaardig klinkt vanwege een vrouw, maar zo is het). En natuurlijk een paar wandelschoenen, een paar laarzen, een paar wandelsandalen. En daarmee moet ik het dus doen. Ha ja, ik had nog een paar goedkope zwarte ballerina’s, maar die bleken vorige vrijdag gewoon stuk (ik wilde die eigenlijk eerst aandoen voor onze uitstap naar Leuven).
Gedurende heel de reis door Spanje zocht ik terloops naar sandalen. Natuurlijk heb ik niet echt “gewinkeld'” maar af en toe gingen we toch een schoenwinkel binnen. De enige sandalen die mij echt aanstonden waren echter niet verkrijgbaar in mijn maat.
Eergisteren, op de laatste dag van de “solden”, gingen Roger en ik toch eindelijk – eigenlijk tegen mijn “goesting” - enkele schoenwinkels in Sint-Truiden af.
Ik zag er schoenen in alle mogelijke kleuren (en bedacht dat als mode me zou interesseren, ik voor een habbekrats inderdaad voor elke outfit de in kleur aangepaste paar schoenen zou kunnen kopen). Maar wat ik zocht, vond ik maar niet.
Tot ik in de laatste winkel (Roger wilde er eerst niet naartoe, want te goedkoop en dus waarschijnlijk geen kwaliteitsschoenen) zwarte pumps vond, met een niet te hoog hakje, een niet te puntige voet, echt wat ik zocht dus.
Maar… Maat 39 bleek veel te groot. En maat 38 te smal voor mijn nogal hoge wreef.
En toen werd ik het weer beu, dat shoppen! 
Ik heb dus geen nieuwe schoenen. En hopelijk vallen die “een beetje geklede, een beetje ouderwetse, en dan nog van mijn zus Bie geërfde, zwarte schoenen” niet in duigen binnenkort!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten