We vertrokken vandaag iets over 11 uur uit Huesca met heel mooi weer (24°C) en een briesje.
Via de Hoya de Huesca reden we richting Zaragoza en daarna Madrid. Na de Hoya wisselden de grijze Aragonese heuvels en immense vlaktes elkaar af. Op een kale hoogvlakte vlak voor La Almunia de Dona Godina zagen we een woud van windturbines. Je ziet er veel in Spanje, maar hier stonden er echt honderden!
Uiteraard wilde Roger even de uitrit naar Calatayud nemen om te kijken hoe het zit met de vroegere camping. Er was niets veranderd. Het briesje bleek wel een serieuze wind te zijn geworden!
Iets verder hielden we halt voor een snelle picknick, en weer die wind!
De snelweg klom later de bergen in tot aan een uitgestrekte hoogvlakte bezaaid met roodachtige heuvels. Heel mooi: ik probeerde een foto te maken vanuit de auto maar dat lukte helaas niet.
In Castilla y Leon hielden we nog een halte: weer zo’n felle wind. Rond 16 uur zagen we voor ons de donkere Sierra de Guadarrama opdoemen.
We reden door een tunnel onder die bergen en iets later arriveerden we in Segovia. Ook zoveel wind!
We hebben Wifi bij onze tent. Maar wat is deze camping duur (rond de 30 euro/nacht – In Huesca betaalden we 22 euro per nacht). En de percelen zijn ontzettend klein. Maar dat wisten we. Onze bedoeling is dan ook niet lang hier te blijven. Morgen plannen we een bezoek aan Pedraza dat we nog nooit gezien hebben en misschien, aansluitend, een kort zoveelste bezoek aan Segovia zelf. Maandag hopen we verder naar het zuiden te kunnen rijden.
Nadat we waren geïnstalleerd, deden we onze boodschappen (in een Mercadona; en daar vonden we wel droge Oloroso, waarvan we alvast één fles gekocht hebben) en kwamen we daarna bij de tent wat olijven eten bij een biertje; en de mussen observeren die zich tot in de auto waagden.
Daarna stelde Roger voor enkele tapa’s te gaan eten in Nueva Segovia, de woonwijk waar ook de camping is gelegen.
In een eerste bar werd dat champignons al ajillo met een biertje. Dat viel mee. In een andere, El Bokao, moesten we ongewoon lang wachten op onze (dure) gamba’s al ajillo. Ik dacht dat het lag aan het vele volk, maar toen we ze kregen, bleken ze te fel gebakken… En gewone garnalen te zijn. Geen aanbevelingswaardige gelegenheid dus!
Het is nu 23 uur en we drinken nog een glas wijn in de leeftent. De wind maakt dat het echt te fris aanvoelt om buiten te zitten.
Ik las (ik geraak hier online hé; maar Roger niet met zijn tablet) dat het in Vlaanderen zo warm is. En dat het zo druk is op de wegen omwille van het verlengde Pinksterenweekend. Wij hadden opvallend weinig verkeer onderweg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten