Maandag 16 juni 2014
Iets voor 12 uur vertrokken we onder een bewolkte lucht naar Soria. Lang geleden, tijdens de laatste reis met de kindjes (min Hendrik toen al), hadden we daar gekampeerd en ik had goede herinneringen aan de stad en aan de camping met zijn vele ooievaars. Nu leek het mij al jaren geleden dat we daar waren geweest.
Eerst ging het richting Valladolid, waar we veel tijd verloren: opstoppingen, omleidingen en wegen afgesloten. Daarna volgden we de vallei van de Duero. Veel wijngaarden (soms afgezoomd met bloemen), onafgewerkte gebouwen, dorpjes met de nodige bodega’s, hier en daar een kasteel op een heuvel. Tijdens een korte halte ondervonden we dat het vrij koel aanvoelde hoewel iets verder, in Aranda de Duero, een apotheekthermometer 27°C aangaf.
Rond 14 uur reden we de provincie Soria binnen. We verlieten iets later de vallei en het landschap werd meer heuvelachtig: rotsige heuvels met daartussen een patchwork van rode aarde, bosjes en akkers. Het was duidelijk dat we El Burgo de Osma naderden, waar we heel lang geleden enkele keren kampeerden met de kindjes. Ik kreeg een opstoot van nostalgie!
Even later hielden we nog even halt in San Esteban de Gormaz (weten jullie nog, “kindjes” dat we in die buurt het kasteel van Gormaz bezochten?)
Wat was het daar stil (siësta): nog geen kat op straat, alleen veel zwaluwen!
We reden verder, voorbij El Burgo de Osma, voorbij Calatañazor en de aarde werd opvallend wit, kalkachtig.
In het kleine dorpje Villaciervos zagen we dezelfde schouwen als destijds in Calatañazor (naam van die schouwen vergeten en hier geraak ik niet online: ik kan het niet opzoeken).
De aarde werd weldra weer geel, dan oranje en lichtrood. Om kwart voor vier kwamen we aan op de camping “Fuente de la Teja” waar we verwelkomd werden door het geklepper van ooievaars. Er zijn er weer tientallen in de buurt!
We schreven ons in (21 euro per nacht, wifi bij de tent inbegrepen – zogezegd) en installeerden ons. Het is duidelijk dat die installatie wat te veel wordt voor Roger. De tenten zijn wel in een mum opgesteld, maar het blijft veel bukken, kruipen, haringen inkloppen, tassen en spullen uit- en inladen, enzovoort. Je krijgt wel vanzelf veel meer beweging dan wanneer je in een hotel logeert, maar nogmaals, ik vergeet altijd dat Roger al 70 is.
Afijn, dus daarna even rusten in de bar met een biertje. We besloten bij de tent te eten hoewel het echt koud aanvoelde. Op restaurant gaan zou betekenen eerst in Soria rondlopen en daar had Roger duidelijk geen zin meer in deze avond.
Wel deden we nog boodschappen in een Mercadona (wilden er droge Oloroso kopen). Die verkopen ze blijkbaar niet meer. Jammer, maar gelukkig hebben we nog enkele flessen. In Soria (tijdens de boodschappen dus) zagen we dat het nog maar 19°C was. Ligt dat aan de hoogte (we zitten 1031 meter hoog)? In elk geval, het is begrijpelijk dat we kou hadden!
We zochten dus voor één keer niet de schaduw op tijdens ons aperitief (Oloroso, hazelnoten en amandelen) en onze maaltijd (sla, gevolgd door champignons en gamba’s die ik met look in olijfolie bakte).
Eerst had ik gezocht naar een kant en klare schotel, maar ze zijn praktisch allemaal klaargemaakt met zonnebloemolie (zelfs als in grote letters “olijfolie” op de verpakking staat, is het vaak zo dat die olie bij de laatste ingrediënten staat en zonnebloemolie bij de eerste). Nu, ons eten was heel lekker, en snel klaar.
Na de afwas trok ik een lange broek en sokken aan: het is echt te fris!
En wilde ik online gaan, maar hier bij de tent blijken we geen verbinding te kunnen maken met wifi. Dit zal ik dus pas veel later kunnen posten! :-(
P.S. 17 juni
Ondertussen ben ik wel online geraakt: die typische schouwen van Calatañazor zijn '”troncoconicas”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten