22:15 uur
Nadat ik een kamer had gereserveerd in de Ibis van Bourges vertelde de campinguitbater me dat hij vandaag ook in Bourges moest zijn: of hij mij mocht komen “plukken”. Dat heb ik uiteraard niet geweigerd en het werd een heel aangename rit. Hij sprak over al zijn plannen (en bij sommige zou ik kunnen helpen in de hoedanigheid van vertaalster), over zijn levensfilosofie, over zijn zoon en zijn echtgenote, over kampeerders die vrienden waren geworden. Hij vroeg me ook of het echt zo dwars zat tussen Walen en Vlamingen. Ik zei dat de zaken werden opgeklopt in de pers maar dat de meeste Walen inderdaad geen moeite deden om onze taal te spreken (en ik gaf als voorbeeld mijn beste vriend). Hij gaf toe dat Franstaligen (en Fransen nog het meeste) een beetje neerkijken op mensen die geen Frans spreken.
Om 15 uur was ik bij Roger (ik vermoed een paar minuten later dan wanneer ik de bus had genomen) die zich verveelde. Hij had wel lekker gegeten, en dat moet ik dat ziekenhuis aangeven: wat ze de patiënten serveren is veel gezonder dan wat je bij ons krijgt. ‘s Middags en ‘s avonds groenten, fruit en kaas, de ene keer wat vlees, de andere keer wat vis, terwijl je bij ons maar een keer groenten krijgt per dag, amper fruit en des te meer brood met toespijs. We moeten echt leren van ons brood de toespijs te maken!
Wat dan wel eigenaardig is: in de cafetaria vind je geen gezond eten. Ik had honger en wilde minstens een sandwich met sla kopen: te laat, op dat uur waren er nog alleen gebakjes en appelflappen. Ik heb mijn honger dan maar gestild met een appelflap.
Roger vertelde me dat hij vroeger zou gerepatrieerd worden dan voorzien: ik moest de verzekering bellen (en van al dat bellen geraakt ons belkrediet op!). En dat hij bezoek had gekregen van een diëtiste. Het meeste van wat zij vertelde klopte wel, maar blijkbaar kende ze het verschil niet tussen omega-zes en omega-drievetzuren en beweerde ze dat alle plantaardige olies goed waren. Ik maakte die fout vroeger ook, maar ik ben geen diëtiste! Ze sprak naar het schijnt ook niet over het belang van vis eten.
Om 16 uur (einde van de eerste bezoekperiode) nam ik de bus naar het centrum om me in het hotel in te schrijven. Eerst was het even zoeken, maar weldra bleek dat dichtbij de halte van de autocar naar Aubigny gelegen te zijn. Wat is die Ibis duur geworden (we hebben, lang geleden, eens in een Ibis geslapen)!
Terwijl ik mijn lichte bagage (enkele kleren) op de kamer legde, een telefoontje van het ziekenhuis. Ik geraak dan altijd in paniek: zou het slechter gaan met Roger dan mij leek? Nee hoor: het was in verband met die repatriëring. Hoewel ik vreselijk dorst had (het was drukkend warm) nam ik dus maar zo snel mogelijk de bus terug naar het ziekenhuis. Onderweg daar naartoe begon het te regenen (gelukkig niet te onweren, zoals ik had verwacht). Ik bedacht op die bus, en later ook terwijl ik terug naar het hotel reed, dat Roger en ik dat te weinig doen: in een stad gewoon een bus opstappen, rijden tot aan de terminus en daarna een andere bus terugnemen. Je ziet zo heel veel van de stad! :-)
Roger zag er nog beter uit dan toen ik hem verliet, en verveelde zich nog meer: geen boeken, geen televisie, geen internet, zijn mobieltje werkt niet en hij mag nog niet opstaan.
Enkele telefoontjes met de reisverzekering maar alles is nog niet geregeld. Ik heb hier voorlopig tot zaterdagochtend geboekt.
Ik had gelukkig de uren van de bus gecheckt voor ik het hospitaal binnenging. Anders was ik te voet naar de stad moeten gaan: ik was immers eerst zinnens tot 20 uur bij Roger te blijven terwijl de laatste bus om 19:30 vertrok!
Mijn eerste werk toen ik in “mijn kamer” aankwam, was een sigaret opsteken (ik weet het, niet gezond, maar suiker is ook niet gezond). Ik had immers een kamer voor rokers gekregen!
Daarna ging ik eten en ik werd blij verrast door de vrij democratische prijzen. Een plaatselijk gerecht (poule au pot) met veel groentjes voor 14,70 euro (er waren nog goedkopere gerechten, maar ik had echt zin in kip), een kwart liter lekkere rode wijn voor 5,80 euro, een gratis karaf water; en deze avond, hier op de kamer, nog een Grimbergen voor 5 euro (dat is wel heel duur… maar ik had echt zin in een biertje). Nu, Grimbergen – gebrouwen in Alken – vind ik wel niet het lekkerste bier.
In het restaurant viel het me op dat de meeste (oudere) mensen alleen kraantjeswater dronken. Dat ben ik niet gewend in Frankrijk! Zijn de gewoontes aan het veranderen (de meeste mensen spraken Frans, dus vermoed ik dat het Fransen waren)?
Deze avond veel berichtjes en e-mails beantwoord. En dan vind ik het toch zo erg dat ik niet even een mailtje naar Roger kan sturen!
Ik heb wel al een heel programma voor morgen opgesteld: eerst hier ontbijten, dan wat fruit kopen voor morgen middag (hier vlak naast is er een Leclerc-warenhuis), misschien daar ook kijken of ik iets interessants vind om morgen als avondmaal te gebruiken terwijl Roger weer zijn gezond diner krijgt, en daarna zorgen dat ik om 13:30 uur bij Roger ben.
Wat ben ik blij dat ik praktisch meteen doorhad dat er echt iets mis was met Roger! En dat ik hem heb kunnen overtuigen naar een dokter te gaan. Wat ik wel nog steeds niet begrijp, is waarom hij zo lang op die chaotische spoedafdeling moest blijven, zonder aangepaste zorg!
P.S. Ik heb de indruk dat het Ibis-personeel heel hard moet werken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten