Elvira moest vandaag weer weg (onder ander nog zaken regelen voor het doopsel van Elena), dus zijn Roger en ik gaan babysitten.
Elena was vandaag echt een voorbeeldige baby. Na het eerste flesje dat ik haar gaf (weliswaar in twee keer, en tussen die twee ‘hapjes’ speelde en kraaide ze druk in haar box, met mij als toehoorder, maar een hele tijd ook alleen), sliep ze vredig in. Toen ging ik een sigaret roken op terras, terwijl Roger in de salon de kranten doornam.
Ik, die eigenlijk niet zo graag telefoneer, had ineens heel veel zin om Hendrik op te bellen. Iets deed me eerst kijken naar Google maps en latitude (op mijn smartphone) en ik zag dat die Hendrik en Anneke precies op dezelfde plek in Antwerpen situeerde. Ik bedacht toen dat ik die tortelduifjes beter niet lastig viel. Ik zal morgen wel bellen.
Toen Elvira thuiskwam, sliep Elena nog steeds. Elvira belde even naar Zeger (ik durf alleen naar hem bellen als het echt nodig is, want ik weet dat hij net als ik een ‘telefoonfobie’ heeft). Ze vroeg hem of hij deze avond mee kwam eten. Maar Zeger was niet vrij.
Elvira en Roger zijn dan boodschappen gaan doen terwijl ik bleef babysitten. En dat werd pas echt leuk! Om 15:45 werd Elena wakker. Elvira had me gezegd dat ze rond 16 uur mocht eten, dus de timing klopte ongeveer. We hebben even samen ‘gespeeld’, dat wil zeggen dat zij van alles vastgreep (soms nog niet echt ‘vast’) en dat ik dan een verhaaltje vertelde over de knuffels. Ze leek aandachtig te luisteren, lachte heel veel, brabbelde terug, gilde soms al lachend, en keek dan heel ‘fier’ van ‘hoor eens wat voor een stem ik heb!’. Maar na 10 minuutjes begon ze te jengelen. Ik ging haar flesje klaarmaken en begon haar dat te geven. Ze dronk weer gretig bijna de helft ervan op, maar tegelijk was ze druk aan het werken met haar ander uiteinde: het begon echt ernaar te ruiken. Eerst dacht ik ‘Ik zal haar maar verder voeden, want ze drinkt nu juist zo goed’. Inderdaad, het was raar: afwisselend dronk ze en drukte ze overduidelijk. Maar het begon zo fel te ruiken dat ik het voeden heb gestaakt om haar te verschonen. Amai (zoals ze in Antwerpen zeggen), ze was vuil van beentjes tot rug! Ik heb haar helemaal uitgekleed, haar gewassen, haar een nieuwe pamper aangedaan, maar toen moest ik op zoek naar andere kleren voor haar. Ik wikkelde haar in een handdoek, zocht, en vond iets dat me voor haar leeftijd leek. Al die tijd bleef ze lachen en ‘babbelen’. Nu, ik vertelde haar natuurlijk wat ik allemaal deed en waarschijnlijk vond ze gewoon mijn gebabbel leuk? (En zeggen dat ik niet echt graag babbel!)
De tweede helft van haar flesje wilde ze daarna niet meer. Maar we hebben wel heel leuk samen gespeeld terwijl ze in haar box lag. Ongelooflijk hoe ze nu ‘feed back’ geeft!
Dan kwamen Roger en Elvira thuis, werkte Roger nog aan een kastje dat moest hersteld worden, kwam Geert van zijn werk en presenteerde ons allemaal een glaasje wijn, en aten we op terras een wokschotel die Elvira en ik hadden bereid.
Maar ondertussen had mijn smartphone mij erop attent gemaakt dat er weer vertalingen waren aangekomen. Voor ‘tegen dit weekend’. Ik antwoordde dat ik ze aanvaardde, maar mijn bericht geraakte niet opgestuurd: ‘geen contact met de server’.
Rond 20:30 stelde ik aan Roger voor te vertrekken: gezien alle afspraken die we nog hebben dit weekend, wilde ik deze avond al een deel van de vertalingen maken. Toen ik vroeg aan Elvira, die ondertussen Elena weer eten gaf, of ze het erg vond, floepte ze er eerlijk uit: ‘Niet echt!’ Zij en wij begonnen te lachen maar ik bedacht dat ik daar toch meer rekening moet mee houden: zorgen dat zij en Geert soms nog onder elkaar zijn. Zij zijn immers ook ‘tortelduiven’!
Onderweg naar huis begon het te hagelen, wat voor vertraging zorgde. Ik begon me zenuwachtig te maken: ik wilde bevestigen dat ik de vertalingen aannam, en nog werken. Maar we waren toch thuis rond 21:45 uur. En hier zag ik dat mijn moeder '(Nany) had gebeld. Ik belde haar terug. Ze wist dat ik het druk zou hebben deze week en vroeg zich af waarom we dan vandaag niet thuis waren. Ik legde het uit en zij vertelde waarom ze belde: om hetzelfde te zeggen dat ze gisteren, terwijl ik met Edith en Boudewijn een ‘triootje’ deed, al aan telefoon aan Roger had verteld. Ik vrees dat ik nogal kort was aan telefoon. Maar ja, ik zei het al, ik telefoneer niet zo graag, ik wist alles al van wat ze mij vertelde, en ik wilde echt even werken, of ik kan al die afspraken met Nany gewoon niet nakomen!
En daarna heb ik gewerkt (want het bleken grote bestanden te zijn, die vertalingen), tot nu (01 uur).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten