De kindjes lijken nu vast te slapen. En wij zijn moe.
Roger laat vaak blijken dat hij vindt dat ik te veel geduld met hen heb en dan antwoord ik telkens dat hij inderdaad niet inziet (zoals de meeste mannen) hoeveel tijd je steekt in het opvoeden van kinderen.
En… Vandaag – terwijl ik aan het vertalen was – besefte ik ineens dat toen onze eigen kinderen nog kindjes waren, ik ze niet even kon aan een filmpje overlaten om met mijn eigen zaken bezig te zijn! Televisie hadden we toen nog niet en het Internet bestond niet.
Achteraf gezien vraag ik me soms af hoe ik het gedaan kreeg (want ik zorgde ook voor het huishouden in dat grote huis in Antwerpen).
Natuurlijk, toen was ik veel jonger dan nu! En dat voel ik!
Maar weer stel ik me de vraag: wat als alle vrouwen het beu worden, dat huishouden en dat continu zorgen voor de kinderen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten