Naar huis en lectuur

We reden gisteren terug naar huis. Waze voerde ons via Parijs, wat files en nog eens files betekent. Misschien was het aangenamer rijden geweest als we een grote lus rond die hoofdstad hadden gemaakt maar veel tijd hadden we dan ook wel niet gewonnen.

We kwamen hier aan om 18:32 uur (we waren vertrokken om 10:30 uur precies en hebben uiteraard geregeld even gepauzeerd). En hier zijn we druk bezig geweest tot na 22:30 uur. Uitpakken, post (goed gesorteerd door Marie-Claire) bekijken. Eigenaardig genoeg geen enkele briefwisseling over dat geval met die weggewaaide tak uit onze wei! Volgens de verzekering, die we onderweg opbelden, zouden we een brief moeten gekregen hebben van de eigenares van de beschadigde auto. Straks misschien even informeren bij die buurvrouw?
Verder was het zorgen voor het avondeten, snel eten, facturen betalen en inschrijven, reisgerief opbergen (daarmee zijn we nog niet klaar), wassen en was te drogen hangen, enzovoort!

De gebruikelijke drukte na een reis dus (en dan heb ik nog niet schoongemaakt! Ik weet het, wij kregen gedurende 3 weken geen tijd om het hier vuil te maken maar in dit oude huis hebben de spinnen wel gezellig huisgehouden en heeft het stof zich ongeremd opgestapeld).

Om 22:30 uur stond ik voor de keuze: mails beantwoorden of de resterende tijd van de avond besteden aan lectuur.

Het werd lectuur.
Sorry, vrienden: ondanks dat vele werk bij het thuiskomen, voelde ik me nog een klein beetje met vakantie.
En...  het enige papieren boek dat ik op reis bij me had en dat ik eigenlijk wilde uitlezen, had ik nog niet uit. Van de 1229 bladzijden van "Emily Beyns" (auteur Clem Schouwenaars) had ik er 1111 gelezen tijdens die drie weken.

Dus wilde ik het boek nog uitlezen voor de grote drukte weer begint. Dat is gelukt en echt, ik heb van die lectuur genoten (en ook van de heel speciale, eigen vertelstijl van de auteur).

Hoewel ik me de laatste jaren na elke thuiskomst van een reis afvraag of ik niet beter virtueel zou  reizen (hoewel... virtueel is nu nog niet realistisch genoeg) om het onplezante thuiskomen te vermijden, werd ik bij deze thuiskomst door twee aangename zaken verrast. Voor de eerste keer bloeien er klaprozen op de berm voor onze tuin (volgens Roger omdat de stadsdiensten laat zijn met het maaien van de bermen)... en de boerenjasmijn in de tuin (waarin het gras weer veel te hoog staat: nog werk voor Roger!😒) staat in volle bloei!