Rustige en toch vlijtige zondag

Nog voor onze brunch deden we boodschappen vandaag (in Heers, waar de AD-Delhaize open is op zondagvoormiddag): we hadden nog maar een potje yoghurt en een ei in huis. Zelfs geen brood.

Na onze brunch haalden we het werk in dat we gisteren niet verrichtten. Er moest nog van alles uitgepakt en opgeborgen worden, de wasmachine moest nog een paar keer werken, het poortgebouw zag er smerig uit (die storm begin juni!) en heb ik dus een beetje schoongemaakt.

En ik belde naar Nany (mijn moeder dus). Ze had veel te vertellen... hoewel ze zich eigenlijk verveelt. Te weinig bezoek, te weinig afleiding, te weinig nieuwtjes, vermoed ik. Ik zei haar dat ik nog niet wist wanneer we konden langskomen omdat we eerst moeten zorgen dat we die bomen mogen laten vellen (en o ja, ik zou het bijna vergeten: ik moet een afspraak maken met de oogarts). We hadden het ook over de aangekondigde hittegolf. Haar appartement is niet van de koelste maar ze beloofde alles dicht te houden overdag en pas 's avonds laat ramen open te zetten. 

Ondertussen probeerde Roger contact op te nemen met de man die enkele jaren geleden de bomen in onze wei snoeide. Hij is een professionele boomkapper en zulke man hebben we echt nodig omdat het gaat over heel hoge en dikke bomen. Helaas, hij bleek in november 2017 te zijn overleden. Dat deed heel raar (ik bedoel het feit dat je blijft denken aan iemand alsof die nog van deze wereld is terwijl die al een hele poos geleden is overgegaan). Die heel vriendelijke bomenkapper was 4 en half jaar jonger dan Roger en een jaar ouder dan ik.

Ik typte nog enkele bladzijden uit mijn tienerdagboeken over (ik ben nu aan 28 juni 1966) en daarna zorgde ik voor het avondeten (osso bucco). 

Terwijl ons gerecht sudderde, nog wat opgeruimd en ineens herinnerde ik me dat rond deze tijd in Opheers en Batsheers het "Klaprozen festival" (opgericht door onder anderen Maj als ik me niet vergis) plaatsvond. 
Ik zocht het op: inderdaad, dat was vandaag maar op het uur dat ik het me herinnerde, was het al afgelopen. Jammer! 
Andere jaren waren we afwezig rond deze tijd. Is het daarom dat ik er niet op tijd aan dacht?

Langs de andere kant: ik was wel blij dat ik mijn voet een beetje kon laten rusten vandaag. Die had weer vaak last gehad van ongelijke ondergrond tijdens de reis... en van het feit dat ik ergens (ik weet niet meer waar) een trapje miste en mijn enkel een beetje bezeerde.