woensdag 16 oktober 2019

Is tijd een illusie?

Bij wijze van ontspanning wilde ik deze avond kijken naar (jawel, weer een Franstalige - maar er wordt veel Engels gesproken) documentaire van Arte over de "tijd".

Hendrik en Zeger hadden me al vaker gesproken over het relatieve van de tijd maar eerlijk gezegd, ik begreep er niet zo heel veel van.
Deze avond vond ik die documentaire even boeiend als telkens die uitleg van onze zonen... maar weer vind ik het zo moeilijk te begrijpen (tja, ik zei het al, ik heb veel te weinig uren wetenschap gekregen op school).

Wat ik al wel begrepen heb: beweging zou de tijd vertragen. Eigenaardig is dan dat ik juist het tegenovergestelde meen te voelen: als ik weinig doe, weinig over en weer loop, als mijn leven heel rustig is, lijkt de tijd voor mij trager te gaan.

Ik ben ongeveer in de helft van de documentaire maar ik denk dat ik morgen pas naar de andere helft kijk. Veel te moeilijk voor mij (maar wel heel intrigerend).

Ik ben natuurlijk heel moe (8 A4-bladzijden vertalen - plus nog wat lectuur, enkele huishoudtaken, enkele bladzijden uit vroegere dagboeken overtypen en een uurtje werken voor de werkgroep WO I-II - kruipt niet in je koude kleren). Morgen begrijp ik misschien meer van die "tijd"?

Bernadette en Juan Masondo zijn terug thuis van een bezoek aan haar zoon in Frankrijk, las ik in een mail van haar deze avond laat.
Ik heb haar heel snel geantwoord dat ik morgen meer zal schrijven. Roger had de indruk dat ze niet zo heel lang niet meer had gemaild... en ik dan weer dat het een eeuwigheid geleden is dat ik nog nieuws van haar kreeg.

Subjectief gezien is tijd dus zeker heel relatief! Maar dat heeft waarschijnlijk niets te maken met fysica?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten