Ik voelde me lui deze ochtend. Toch wilde ik met de vertaling geraken tot waar ik voor mezelf had beslist te komen, en dat ging vrij vlot.
Na de middag maakten we een wandeling van precies 56 minuten in het bos van Rukkelingen. We hadden immers schaduw opgezocht, want het was echt warm! Daar hoorden we het roepen van een roofvogel, maar we konden hem niet zien.
Daarna heb ik eindelijk speelgoedautootjes uit die kist, die al jaren staat te verkommeren, gehaald en die in een sopje gelegd. Nog geen tijd gevonden om het speelgoed echt schoon te maken!
Ik heb ook gezorgd voor de laatste toevoegingen aan die monografie (vooral de foto’s) en de tekst doorgestuurd naar Jan Gerits. En gekookt, maar persoonlijk vond ik onze maaltijd niet geslaagd. Roger leek er anders over te denken! 
Vlak voor dat koken had ik nog een half uur Nany aan telefoon. Over al haar bezigheden van de vorige dagen.
En… deze avond, Hendrik aan de lijn, die, met Anneke, net geland was na hun reis.
Heel binnenkort zijn ze weer eens allemaal hier, de “kindjes”. Ze zullen weer veel te vertellen hebben!
Deze avond heb ik mezelf er moeten van weerhouden verder te werken aan die vertaling. Ik ben immers weer verder geraakt dan waar ik wilde geraken!
Het probleem bij vertalingen is voor mij dat ik in het begin wat last heb om van het denken in de ene taal over te gaan naar het denken in de andere, maar dat naarmate het werk vordert, dat steeds gemakkelijker gaat. En dan is het echt moeilijk om een geplande pauze na te leven, want je wilt voortwerken omdat alles zo uit je vingers vloeit! Maar tegelijk is het heel uitputtend werk voor je hersenen!
Ben ik nu dus wel of niet lui geweest?
Een huisvrouw is toch niet lui, of tenminste wij toch niet. Altijd bezig met het één of het ander.Het huishouden, koken, wassen, strijken, telefoon beantwoorden, vertalingen maken, kaartjes maken......enz....enz....!!!!
BeantwoordenVerwijderenDus Josiane, ik denk niet dat je lui geweest bent.
Fijn zonnig weekend, en geniet er van !
Kusje,
Françoise