El camino

Voor en na onze wandeling vandaag (tussen twee regenbuien) las ik verder in het boek van Maclaine. Toen ik eraan begon, vreesde ik dat dit het zoveelste boek zou zijn dat ik ongelezen opzij zou leggen. Ik geef boeken de kans gedurende maximum 30 bladzijden, en als ik er dan niet “inzit”, lees ik niet voort: er wachten nog zoveel boeken! De auteur had dan maar moeten zorgen dat zijn begin aantrekkelijker was!

Nu, eigenlijk weet ik niet meer waarom ik last had om in het boek te geraken tijdens de eerste tien bladzijden. Lag het aan de stijl? Aan de vertaling?   Feit is dat ik daarna bijna niet meer kon ophouden met lezen! Ik las over zaken waar ik zelf al van heb gedroomd of die ik heb gevoeld tijdens mijn zeldzame maar zo intense  “mystieke” momenten.

Ik heb lang ervan gedroomd de camino naar Santiago zelf eens af te leggen. Maar de tijd ontbrak me: eerst waren er de studies (én liefjes plus vrienden natuurlijk), daarna Roger en de kinderen voor wie ik moest zorgen. En nu ben ik te oud: ik denk niet dat mijn knoken het nog zouden aankunnen!

Waarom ik het dan niet gedaan heb toen ik nog niet getrouwd was? Wel, in feite wilde ik het helemaal in mijn eentje doen, want ik hoopte ervaringen mee te maken zoals ik in dit boek lees. En ik was in die tijd nooit alleen! Shirley Maclaine is erin gelukt die camino af te leggen in haar eentje (ondanks haar vele vrienden!) en in feite, besef ik ineens, ongeveer op mijn leeftijd!  

Uiteraard ontmoette ze mensen onderweg, maar de belangrijkste ontmoetingen gebeurden tijdens dromen en wat ik “visioenen” zou  noemen. Misschien te wijten aan vermoeidheid, maar wat dan nog: ze komen vaak overeen, ik zei het al, met dromen die ik heb als ik niet zo heel erg vermoeid ben gaan slapen!

Deze avond kon ik even niet verder lezen: er kwam een dringende vertaling binnen. Hoewel ik in principe niet werk op zondag, heb ik daar toch voor gezorgd. Maar… nu heb ik het gevoel dat ik verkeerd gehandeld heb: als ik verkondig dat ik niet werk op zondag, moet ik op mijn strepen staan en ook niet toegeven aan een dringende vertaling, of niet?