Vandaag was een welgevulde dag! Na ons ontbijt (voor Elena 3 pas geplukte pruimen – en eigenlijk wilde ze er nog meer, ik heb de andere moeten verbergen - een beetje yoghurt met kweepeergelei, een beetje Hollandse kaas en een heel klein beetje melk) gingen we even wandelen in het dorp. Na amper tien minuten wilde Elena zelf haar kinderwagen voortduwen. Haar nieuwe pop moest er wel in blijven. We hoorden de kerkklok luiden en ons meisje werd bang. Elk geluid dat ze niet kent maakt haar angstig en dan wil ze opgepakt worden (iets als ‘pa, pa’, zegt ze dan). Ik pakte haar dus op, maar ze wordt te zwaar voor mij… En ik gaf haar door aan Roger. Hola! Dat was niet naar haar zin: ze wil in zulke gevallen alleen door mama of oma (of Moeke, haar andere grootmoeder, veronderstel ik) gerustgesteld worden. Dat werd dus krijsen! Gelukkig waren we toen al bijna terug thuis of ze had het hele dorp bij elkaar geroepen.
We gingen even kijken of overbuurvrouw Marie-Claire thuis was en werden er geweldig lief ontvangen door haar en buurmeisje Nele. Elena deed eerst een beetje schuchter, maar dat ging snel voorbij en weldra was ze weer van alles aan het brabbelen (hoewel: ik begrijp steeds meer woordjes van haar). Ze kreeg een koekje dat ze half opat (in feite liet ze de andere helft op de grond vallen toen ze weer van ik weet niet meer welk nieuw geluid schrok).
Dan volgde ons middagmaal (voor Elena, vermits ze gisteren mijn gerecht niet zo lekker vond en ik daar speciaal voor haar middagmaaltijd van vandaag een portie meer had van klaargemaakt, een bokaaltje macaroni met tomaten, kaas en hesp, dat ze half opat).
Daarna heeft Elena nog gespeeld met de autootjes en de poppetjes, geschommeld op wat ze “paat” noemt, en “getekend”. Omdat ze moe leek, legden we haar daarna in bed. Anderhalf uur heeft ze gedut. Ik had ondertussen zuster Godwine opgebeld om te vragen of we even mochten langskomen deze middag.
Om 15 uur werd Elena weer wakker, ik verving haar Pampers, gaf haar een koekje en we vertrokken naar het klooster. Daar werden we weer onthaald op zelfgebakken cake. Maar eerst moest Elena van mij van het fruitpapje dat ik had meegebracht eten. Ja, toch een fruitpapje: ik vond dat ik het die nonnen niet kon aandoen, dat geklieder met stukjes vers fruit. Ze at er ongeveer 150 gram van en kreeg daarna een stukje cake dat ze zelf met een lepel wilde opeten. Weer vertoonde ze eerst een wat teruggetrokken, schuchter gedrag, maar weer was dat over na nog geen half uur. Ze gaf zuster Godwine zelfs een handzoen.
Rond 17 uur waren we weer thuis en Elena vroeg nog “appel” (ze noemt alle fruit “appel”). Ik gaf haar een pruim en een nectarine in partjes gesneden. Terwijl ik voor het avondeten zorgde, hield Roger haar een beetje in het oog. Weer speelde ze heel druk met de autootjes. Die lijken haar te fascineren!
Ze at daarna nog mee van onze soep en van onze pasta met pesto, gerookte zalm en geraspte kaas. Het is duidelijk dat ze meer houdt van gekruide gerechten!
En we hebben weer gespeeld. Rond 19:30 vond ik het tijd voor haar nachtritueel: toilet, Bumba, flesje, verhaaltje en bedje. Ze liet zich alles welgevallen en rond 20:30 legden we haar in bed. Ze wuifde nog naar ons en riep: ‘Dada!’ terwijl we de slaapkamerdeur achter ons dichttrokken. Maar we waren nog geen kwartier beneden (ik had pas al haar speelgoed opgeruimd en de vaatwasser in gang gezet) of we hoorden haar wenen via de babyfoon. Roger ging kijken, en liet zich vermurwen: hij had haar bij zich toen hij weer de salon binnenkwam. Met ons gedrieën hebben we nog tot iets voor 22 uur zitten kijken naar plaatjes in boekjes, gerollebold op de sofa, verteld. Elena leek weer helemaal wakker. We kregen nog een laat telefoontje van Elena’s moeder (meisje van ons, we zorgen goed voor haar: niet wantrouwig zijn! 
Grapje hoor, ik weet wat een moeder voelt!) en het was grappig om te zien hoe Elena probeerde van alles te vertellen tegen haar mama, in haar eigen woordjes, en met veel gebaren… die natuurlijk niet overkomen via een telefoon.
Vlak na dat telefoontje legden we Elena weer in bed, en deze keer viel ze onmiddellijk in slaap. Weliswaar moest haar nieuwe pop mee, moest ik eerst weer een verhaaltje vertellen – ik heb het wijs gehad over andere kindjes die gingen slapen - en moesten er zoveel mogelijk vroegere knuffels van haar moeder (die nog allemaal in die kamer liggen) mee in bed.
Hieronder enkele foto’s. Door mij en Roger gemaakt, maar met onze GSM of met Roger zijn tablet. Wat mij betreft, om Elena, die al goed weet wat het betekent als ze gefotografeerd wordt, niet te doen “poseren”; wat Roger betreft, gewoon als “probeersel”. Maar niet echt goede foto’s dus.
Foto’s Roger – maar, ik weet niet meer welke, ook van mij
Geen opmerkingen:
Een reactie posten