Tevergeefs zoeken naar de burcht van Kolmont

Weer prachtig weer vandaag. Tussen vertaalwerk en boodschappen door gingen we nog eens op zoek naar de Kolmont-burcht. Die zie je  bovenop een heuvel in Neerrepen, aan de overkant van een  kasteeltje uit de 19de eeuw.

 Foto Roger

We hebben al vaak geprobeerd, maar zijn er nooit bij geraakt. De laatste keer dat we ernaar zochten was in mei.

Deze keer stond het hek, waarvan wij toen dachten dat het de weg afsloot die ons rechtstreeks naar de burcht zou brengen, groot open. We begonnen dus aan onze tocht. Dat pad liep echter dood aan de voet van de beboste heuvel en voor een wei.

 Foto Roger

De heuvel zijn we wel nog even opgeklommen maar doordat er zoveel vegetatie groeit, hadden we helemaal geen zicht meer op de ruïne, wisten we niet meer hoe we ons moesten oriënteren tussen al die bomen en zijn we dus maar terug naar het pad afgedaald.  In het terugkomen naar de grote weg zag ik op het geopende hek een verbodsplaatje. We hadden het niet opgemerkt in het gaan, maar dat betekent dat we onze zoektocht zeker nooit meer langs daar zullen beginnen.  Ik vrees dus dat we die Kolmont-burcht nooit van dichtbij zullen zien (we hebben al gezocht op google maps, nergens een pad er naartoe te bespeuren). Die gedachte heeft voor mij wel een  romantische connotatie: een onbereikbaar kasteel vind ik iets sprookjesachtig hebben.  

Terwijl we terug naar de auto liepen, zagen we een eigenaardig verkeersbord:

 Foto Roger

Betekent dat dat er alleen bochten zijn als het regent of vriest?

We reden terug naar huis, ik werkte nog even verder aan het schoonmaken van die Duploblokken en maakte spinazie met kikkererwten klaar. Deze keer met spiegelei (gebakken door Roger).

Ook nog even gebeld met onze dochter: ik zal haar de helft van de Duploblokken geven. Elena is per slot van rekening veel vaker bij haar dan bij ons en ik merk dat we er heel veel hebben.