Deze ochtend vonden we de belastingaangifte in de bus (ik had voor dit jaar opnieuw papieren formulieren gevraagd omdat het me vorig jaar niet lukte de bijlagen op te laden): weer werd ik zo zenuwachtig als maar zijn kan. Ik kan echt niet tegen geldzaken!
Roger wilde naar Hasselt. Of ik meekwam. Ondanks het vele werk ben ik meegegaan, met de bus. Een busrit maakt me rustig, dat weet ik. In Hasselt een dik uur rondgelopen, een nieuw tasje gekocht voor mijn smartphone (zodat die er niet meer geregeld zou uitvallen, wat met het vorige, iets te kleine tasje af en toe gebeurde, gelukkig zonder ongelukkige gevolgen). En daarna iets gebruikt op de markt en mensen geobserveerd.
Idem op de bus terug. Veel scholieren en ik moest terugdenken aan mijn schooltijd, toen ik ook met de bus naar huis reed. Alleen waren wij veel minder stil; en minder opgemaakt dan veel heel jonge meisjes nu.
Thuis heb ik meteen voor een eenvoudig avondmaal gezorgd (een rijke groentesoep gevolgd door kip voor mij, lamsvlees voor Roger, sla, tomaten en een paar aardappelen) maar na het eten, toen ik mijn ander werk wilde beginnen inhalen, kreeg ik weer die enveloppe van de overheid in het oog en voelde ik de nervositeit weer opkomen! Nee, we hebben niets te verbergen 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten