Tijdens en na de brunch bonkte de wind tegen de ramen en de deuren, vlogen onze terrastafel en de buitenstoelen de tuin in; als ik iets naar buiten ging brengen (om bijvoorbeeld in de vuilnisbak te smijten – die ook al aan het wandelen was gegaan) hoorde ik de wind gieren in de schapenwei. En dan begon het nog pijpenstelen te regenen.
Rond 15 uur hield de regen op en leek de Zuid-westenwind plotseling te gaan liggen. Tijd voor een korte wandeling in de velden rondom het dorp, dacht ik.
Ondanks het toen ineens mooie weer bleek dat echter niet zo’n goed idee: zodra we in het open veld waren, begon de wind opnieuw te gieren… En had ik alle moeite om mezelf rechtop te houden. Roger, die met alle gemak die natuurkracht trotseerde, lachte mij plagend uit. Tja, zeg, ik weeg dan ook meer dan 20 kg minder dan hij!
We hebben wel voor het eerst dit jaar een leeuwerik gehoord!
Terwijl ik voor het avondeten zorgde, begon het weer te regenen: die tafel en stoelen liggen nog altijd waar de wind ze naartoe had geblazen.
Tijdens mijn lectuuruurtje (lectuur op papier dus) vulde Roger de vaatwasser en toen hij daarna de salon binnenkwam zat ik te gieren in m’n eentje. Ik was dan ook “ Le rire en herbe” van auteur Jean-Charles zaliger aan het herlezen (over “taalpareltjes”, oftewel fouten van scholieren, die heel dikwijls grappig zijn en af en toe heel poëtisch). Roger begrijpt niet goed, zegt hij, wat ik daar zo plezierig aan vind. En toch… Ik las hem enkele “pareltjes” voor en… Hij moest lachen, hoewel niet zo onbedaarlijk als ik.
Rond 21:30 uur besefte ik dat ik toch nog een uurtje moest voorwerken aan ons huiswerk voor die werkgroep WOI. Ik heb weer de stamboom van twee soldaten uitgepluisd (dat is mijn streefdoel per vrije avond) én Roger uitgelegd hoe ik het doe om in dit stadium niet te veel tijd te verliezen (dat betekent: niet blijven hangen bij misschien interessante details: die komen later wel aan bod. Nu gaat het erom te zoeken wie van de nakomelingen - of zijwaartse nakomelingen - nog in leven en eventueel te bereiken zijn). Doordat ik eerst al die uitleg gaf aan Roger en zelf viel op een dossier van meer dan 70 bladzijden ben ik tot iets over 23 uur bezig geweest met die job.
Roger lijkt mijn uitleg begrepen te hebben en is nog steeds (blijkbaar met veel plezier) bezig met stambomen uitpluizen.
Voor mij echter is het tijd voor een tweede ontspanningsuurtje: nog een aflevering van Star Trek?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten