Deze avond zorgde Roger eindelijk nog eens voor muziek.
Vaak heel mooie muziek maar voor mij "op de achtergrond" omdat ik met andere zaken bezig was.
Tot ik ineens Marie-Josée Neuville hoorde zingen: ik stopte met alles waar ik mee bezig was.
Neuville herinnert me immers altijd aan Soyo (Matadi), waar ik als kind, in onze slaapkamer (die ik dus deelde met zus Bie), vaak naar die liedjes luisterde (die vanuit de salon doorklonken naar onze slaapkamer) en daardoor (vermoed ik toch) heel rustig in slaap viel.
Nostalgie tot en met! En ik ben al zo nostalgisch van aard!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten