zondag 26 januari 2020

Vers brood met abrikozenmoes

O ja, dat vergat ik daarstraks te vertellen: Roger heeft gisterenavond vers speltbrood gebakken.
En wat werd onze brunch heerlijk daardoor! Eigenlijk zou ik liever nooit meer brood kopen, denk ik telkens als we versgebakken brood hebben!

Ik at deze ochtend met opvallend veel smaak, in de plaats van mijn gebruikelijke yoghurt, een boterham met veel boter en een dikke laag abrikozenmoes.

Ik vroeg me wel af hoe het komt dat ik, ondanks mijn verkoudheid, zo kan genieten van die smaken.
Ach, natuurlijk, bedacht ik dan: het is niet omdat ik me "grieperig" voel dat ik griep heb. Ik heb immers slechts een gewone rhinitis.

De laatste (en in mijn herinnering enige) keer dat ik werd geveld door griep (ongeveer 35 jaar geleden) proefde ik immers niets meer. Alles wat ik at, smaakte naar zand.

Maar... toen heb ik me al afgevraagd (en ik vraag het me nog steeds af) of het wel griep was en niet een aanval van malaria.

Ik heb als kind in Congo malaria gehad (en later een paar aanvallen in België) en een van de opvallendste symptomen bij die ziekte, buiten heel hoge koorts en rare dromen, is het verlies van smaak.

Ik weet dus nog altijd niet of je bij griep ook niets meer proeft! En of ik zo'n 35 jaar geleden griep had of een malaria-aanval.

Nu heb ik echter duidelijk een onschuldige verkoudheid, of je dat nu rhinitis noemt of niet!

Oei, waar schrijven over vers speltbrood me naartoe gevoerd heeft!😄

Geen opmerkingen:

Een reactie posten