Het oorspronkelijke plan ging zo: morgen bezoeken we Nany, rijden met haar naar Hendrik en Debby waar we genieten van een stukje taart ter gelegenheid van Rogers verjaardag. Tegen etenstijd brengen we alle vier samen Nany terug naar het rusthuis en rijden daarna verder naar een winkel waar onze kinderen iets willen kopen waarvoor ze vervoer nodig hebben. We brengen de aankoop naar hun huis en drinken er nog even iets op Rogers gezondheid (met nog een andere genodigde). Thuis eten wij daarna de niertjes die Roger zo graag lust!
Onlangs een telefoontje van Hendrik: vandaag ontmoet hij verplicht vrij veel mensen; of het dan wel aangewezen is morgen Nany naar hen te brengen. Na even onderhandelen besloten we dat we dat niet zouden doen (je weet wel: "je contacten zoveel mogelijk beperken").
Roger moest op zijn beurt ook mensen ontmoeten vandaag (begrafenis van zijn aangetrouwde neef gevolgd door een koffietafel - ik bleef braafjes thuis). Ik vroeg me af of ik dezelfde redenering moest houden als Hendrik, hoewel Roger beloofde op te passen, dat hij afstand zou houden én hoewel ik niet echt overtuigd ben van het nut van de maatregel, zeker voor Nany die al eens besmet werd.
Ik was er nog niet uit toen ik deze ochtend vernam dat er in het rusthuis weer 7 mensen besmet zijn en ik later van Nany hoorde dat ze toch weer werd getest. Ik besloot meteen dat we niet naar haar zouden gaan morgen en, eigenaardig genoeg, ze vond duidelijk dat ik gelijk had!
Roger kwam thuis, leek niet echt verwonderd over mijn beslissing en vertelde wat over de dienst en de koffietafel. Ik weet het, je mag niet constant zo achterdochtig zijn maar die neef is overleden aan iets dat wel heel vaak blijkt voor te komen de laatste maanden (het gaat niet over covid). Roger ging akkoord om ons bezoek aan Nany uit te stellen (ik bel een van deze dagen naar Hendrik om te vragen of we dan ongeveer hetzelfde scenario als eerst voorzien kunnen volgen) en we gingen de bestelde niertjes halen.
Deze avond, vlak voor het eten (vandaag aten we zuurkool: de niertjes zijn immers voor morgen), belde ik naar dochterlief, kreeg ik heel even Elena aan de lijn, wenste haar een gelukkige verjaardag en we spraken af later op de avond nog even te chatten.
Dat deden we nog een hele poos voor het slapengaan van onze grote meid van nu 11 jaar! Daarna ging ze nog even verder schrijven aan haar boek (uiteraard vertelde ze me veel meer dan dat😀!) voor ze in bed zou kruipen en inslapen met mooie herinneringen aan haar mooie "verjaar" dag en dromen aan alles wat ze nog van plan is te doen de volgende dagen... en de rest van haar leven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten