Dansen zou er uiteraard ook niet meer bij zijn voor mij tegenwoordig maar eigenlijk dans ik al jaren niet meer, tenzij helemaal alleen terwijl ik schoonmaakt of kook bijvoorbeeld (maar zelfs dat - voorlopig, hoop ik - dus ook niet). Maar ik deed het graag en deze avond keek ik even naar dit bij wijze van ontspanning (tijdverlies, hoor ik Roger denken).
Tijdens mijn studies waren er alleen mijn goede vrienden Marc en Jos met wie ik bijna elke dag ging dansen. Niet in dancings, wel in cafés waar dansmuziek werd gedraaid en waar je mocht dansen. Ik weet niet of ik ooit heb geschreven over Marc en Jos (in mijn dagboek wel, uiteraard) maar: we waren alle drie heel goede vrienden, jarenlang! Marc stelde me ooit voor aan Dirk Lambrechts zaliger en via hem leerde ik veel andere mensen kennen (waaronder Roger). Dirk danste niet... maar hij was wel (flamenco-)gitarist. Ik kreeg dus heel veel met muziek te maken maar geen van zijn vrienden - soms bekende zangers of muzikanten - danste. En ik danste nog alleen de enkele keren dat ik met Marc en/of Jos op gang was, zonder iemand van de "bende van Dirk".
Maar toen verloofde Marc zich en zijn toekomstige was jaloers op Marcs vriendinnen. Hij beloofde haar dus mij en zijn andere danspartners nooit meer te zien. Toen hij het me vertelde, voelde ik me ontzettend droevig maar ik respecteerde zijn beslissing. Jos bleef ik nog ontmoeten maar eerlijk gezegd, hij danste veel minder goed dan Marc. Roger en ik waren vele jaren later nog samen aanwezig op de bruiloft van Jos maar, ik weet niet hoe of waarom, daarna verloren Jos en ik elkaar stilaan uit het oog.
Roger danst ook niet graag, dus dans ik nooit meer (behalve dus, tot voor mijn reumaproblemen, in m'n eentje zoals ik hiervoor vertelde).
Ik denk al een poosje met heimwee terug aan de vriendschap met Marc en Jos, en eigenlijk was vriend Karel daar de aanleiding toe. Tijdens een van onze laatste ontmoetingen vertelde hij me immers dat hij af en toe Marc tegenkomt in Leuven, die hem dan vertelt over zijn huishoudelijke problemen en, met veel heimwee en tederheid, over de vroegere vriendschap tussen hem, Jos en mij en onze danspartijtjes na de les. Dat was meer dan 50 jaar geleden, stel je voor!
Ik kijk nog even verder naar die Pot Pourri en geniet ondertussen van de herinnering!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten