Nany vertelt

Ik herinner me dat Nany, die vroeger heel creatief was met textiel (van wie zou onze dochter dat talent geërfd hebben?) en heel veel kleren maakte, me een kleine dertig jaar geleden zei dat naaien haar niet meer afging. Te pijnlijk voor haar vingers (van wie zou ik dan weer die reuma geërfd hebben?). Ze leek dat niet zo erg te vinden maar nu vraag ik me af of het wel zo was. Ik ga immers ook niet, de dag dat ik helemaal niet meer kan typen wegens te pijnlijk, rondbazuinen dat ik dat vreselijk vind!

Nany bleef wel een heel sociaal leven leiden en zelfs nu ze in dat rusthuis woont, valt me op dat ze heel gemakkelijk contacten legt met medebewoners. Vandaag vertelde ze me echter een eigenaardig verhaal.

Ze was naar de "markt in het dorp geweest". Het plein dat ze bedoelt ligt inderdaad niet zo ver van het rusthuis maar ik zie haar daar niet naartoe wandelen, zelfs niet met haar rollator. En vandaag is daar geen markt. Ik was geïntrigeerd en stelde enkele vragen over haar "uitstap". Jawel, ze was er naartoe gewandeld maar wel met haar "auto" (en nu preciseerde ze wel dat men de rollator zo noemt onder elkaar in het rusthuis). En ze was vergezeld van iemand die ik toch niet ken, voegde ze eraan toe toen ik vroeg met wie ze dan naar de markt was gegaan. Ze had daar heel veel mensen ontmoet, maar ja, in de gemeente kent iedereen iedereen natuurlijk. Ze vertelde verder en bij mij kwam het over alsof ze een heel realistische droom vertelde (want ik weet zeker dat ze niet naar de markt is gelopen). En dan begon ze over gisteren: toen was ze gaan wandelen langs het kanaal en had overnacht in het "huis dat ze daar heeft" (over dat "huis" sprak ze gisteren inderdaad al aan telefoon en ik vermoedde toen dat ze refereerde naar ons vroeger huis, waar nu onze vrienden Beeckman in wonen, en dat inderdaad "grosso modo" "over het kanaal" ligt). Dus, de waanideeën van kort geleden herinnert ze zich blijkbaar wel... maar niet wat er echt is gebeurd: zaken waarvan ik wist dat ze gisteren echt gebeurd zijn, herinnerde ze zich niet.

Als buitenstaander heb ik de neiging die evolutie erg te vinden maar langs de andere kant, zij lijkt daar helemaal niet onder te lijden, integendeel: het is alsof ze in een mooie droomwereld vertoeft!