Ik had al een hele tijd geen nieuws van mijn Matadi-vriendin Sabine, ze had al maanden niet geantwoord op mijn laatste mail maar ik maakte me niet te veel zorgen. Ik weet immers dat we elkaar weten wonen als het nodig is.
Maar vandaag kreeg ik een bericht van haar. Ook bij haar was er veel gebeurd, haar moeder Rachel (97 jaar in november) echter maakt het nog steeds vrij goed en alleszins beter dan Nany. Sabine bleek verhuisd te zijn (en ik had haar dus toch nog niet zo snel "weten wonen" als het dringend nodig was geweest! 😀) en vroeg of ik nog een Matadi-reünie ga organiseren. Ik heb daar zin in, te meer omdat onlangs Matadi-vriend Pierre V.C. daar ook nog over sprak in een bericht... maar ik vermoed dat Nany (hoewel ze niet liever zou willen) niet meer in staat is om een diner bij te wonen. En haar uitsluiten vind ik te pijnlijk!
Nu even over iets heel anders. Ik had al gelezen over een film over en met geschorst medisch personeel in Frankrijk. Na veel zoeken (ik wist immers niet hoe de film heet) vond ik hem gisterenavond heel laat. Deze avond heb ik er naar gekeken. Heel interessant (maar vrij lang). In die film zie je artsen, cardiologen, chirurgen, verplegers, enzovoort uitleggen waarom ze "het vaccin" geweigerd hebben en welke vreselijke gevolgen dat heeft voor hen (geen werk maar ook geen inkomsten meer, want geschorst betekent dat je niet geniet van werklozensteun). Sommigen vertellen ook dat ze van collega's hebben vernomen dat een nepvaccinatie zorgde dat ze aan het werk konden blijven en dat anderen zich met de dood in het hart lieten prikken om aan de armoede te ontsnappen. Ze vertellen ook over de erbarmelijke toestanden in de Franse ziekenhuizen (en daar hebben Roger en ik een staaltje van gekregen in 2014). Allemaal blijven ze mensen verzorgen... maar gratis vermits het niet anders kan. En toch... blijven ze allemaal hoopvol en optimistisch naar een betere toekomst uitkijken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten