Waarom ik geen romans meer schrijf

Deze middag praatte ik een hele tijd met Christiane Henry die me ook voorstelde aan een andere, mooie en lieve politica (sorry, ik heb haar naam niet goed begrepen met al dat geroezemoes).

Uiteraard vertelde Christiane haar onder andere dat ik boeken had geschreven... en dan komt meteen de vraag of ik er nog meer zal uitgeven (afijn, eerlijk gezegd, dat is wat ik meende te verstaan, met al dat lawaai).

Wel, ik vermoed van niet.

Ten eerste ben ik ontgoocheld over de uitgeverijen. Bij een grote uitgeverij geraak ik immers nooit binnen zolang ik niet bekender word.
En die kleine uitgeverijen... ofwel gaan ze over kop, ofwel vragen ze je zoveel exemplaren zelf af te nemen dat je moet leuren met je eigen boeken, ofwel laten ze jouw boek in het Engels vertalen en blijkt het achteraf over een Googlevertaling te gaan, ofwel laten ze fouten staan in jouw tekst (uiteraard omdat ze de middelen niet hebben om een serieuze redacteur in dienst te nemen).

Ten tweede wil ik niet in eigen beheer uitgeven (ik weet het, deze blog is in feite een "uitgave in eigen beheer", maar het is geen boek). Nederlands is mijn "tweede"* taal en ik weet dat ik het niet volledig beheers.

Ten derde, ik wil niet bekend worden! Wat dus een probleem is in verband met mijn eerste reden om misschien geen romans meer te schrijven. Ik wil gelezen worden, dat is alles!

Ik wil niet opdraven in interviews (ik ben geen prater, ik ben eerder verlegen... en vind zelf nogal snel dat ik onbelangrijke praat verkoop), ik wil geen lezingen geven, ik wil niet "herkend" worden omdat ik een "schrijfster" ben wanneer ik ergens verschijn, ik wil niet dat mensen mij "interessant" vinden omdat ik boeken heb uitgegeven, ik wil gewoon dat de mensen die me sympathiek vinden, dat doen omwille van mezelf. En die boeken van mij, daar zou ik dan tegen die mensen wel eens terloops over vertellen, en als ze die willen lezen, des te beter maar...

Nu stel ik vast dat je als (zelfs plaatselijke) "schrijver" (ik spreek nu echt niet meer over mezelf, want ik probeer zulke situaties te vermijden) overal (in de streek uiteraard: "wereldberoemde" Limburgse schrijvers zijn meestal volledig onbekend in pakweg Antwerpen) gevraagd wordt, maar dat de mensen, die je vragen overal op te draven, jouw boeken meestal zelfs niet lezen!

En wat is je grootste verlangen als je een boek uitgeeft? In mijn geval zeker niet "boeken verkopen die toch niet gelezen worden"!

* Mijn moedertaal was wel Nederlands (afijn, Vlaams) maar ik ben in Congo helemaal verfranst en heb Nederlands opnieuw moeten leren. Dus Nederlands is in feite mijn "derde" taal.