Het viel me tijdens die telefoontjes al op dat ze vrij veel hoestte. 'Pas maar op dat ze je niet weer opsluiten', lachte ik gisteren nog.
Vandaag moesten we even op de bank zijn in Sint-Truiden. Na die afspraak wilde ik eerst voorstellen wat rond te wandelen in de winkelstraten (ik weet dat Roger daarvan houdt) maar ik vond het te druk en we reden maar terug naar huis.
Onderweg weer een telefoontje van Nany: 'Je mag niet afkomen zaterdag!'
'Hoe? Waarom niet?' vroeg ik.
'Omdat ik hoest. Ik moet weer op mijn kamer blijven en moet al mijn afspraken afzeggen.'
Ik hoorde de teleurstelling in haar stem!
Dat betekent wachten op beter nieuws en weer een afspraak zien te bemachtigen. Heel vervelend! Ik verwachtte vandaag ook een telefoontje van het rusthuis zelf maar dat is er niet gekomen. Het zou anders toch normaal zijn als ze de bezoekers op de hoogte brengen van een verandering in het programma? Of gaan ze er van uit dat de bewoners dat zelf doen?
Nany heeft wel nog eens gebeld. Ze herinnerde zich ineens dat Roger en ik vandaag 43 jaar geleden voor de kerk trouwden. Wij waren het weer vergeten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten