Niet heel lang, want mijn armen deden nog steeds wat pijn van te veel schoonmaken onlangs.
Mijn gewrichten daarentegen heb ik zo goed als niet gevoeld!👍
Nee, ik wandel nog steeds niet op mijn armen, maar ik gebruikte wel wandelstokken die blijkbaar mijn armen weer te fel belastten.
Helaas, heel veel wandelaars tegengekomen. Minder volk dan als je in een stad rondloopt, oké, maar toch te veel naar mijn zin.
Toen we terug aan de auto kwamen, begon het te regenen: we hebben weer geluk gehad.
Thuis meteen naar Nany gebeld die weer klaagde. Vandaag had ze "niemand" gezien. "Niemand van buiten het rusthuis" preciseerde ze uiteindelijk wel tijdens ons gesprek. Ik zei dat ik ook niemand had ontmoet buiten mijn "medebewoner", dat er mensen zijn die geen enkele "medebewoner" hebben en herinnerde haar eraan dat ik gisteren zelfs een afspraak met een van onze kinderen had moeten afzeggen. Maar ze bleef klagen dat ze te weinig mensen ontmoette. Tja, mama heeft altijd heel veel sociaal contact nodig gehad, hoewel ze dat niet wil toegeven en zelfs beweert dat ze heel goed tegen eenzaamheid kan!
Ons avondmaal bestond weer uit kliekjes: een restje gazpacho, een restje gratin van groene peulvruchten en een restje rundstoofschotel met wortelen, uien, look en champignons.
En... deze avond heeft Roger eindelijk nog eens speltbrood gebakken.
Het ruikt zo lekker dat ik zin krijg in een (niet zo gezond) Frans ontbijt morgen: brood met abrikozenmoes (ik heb al enkele dagen geen brood meer gegeten, gewoon omdat Roger telkens vergat brood te bakken, hij dan maar roggebeschuiten at maar mijn ingewanden geen rogge verdragen)!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten