Hoe het nu gaat met mijn polsen, vroeg iemand me vandaag in een mail. Wel, eigenlijk nog steeds niet zo goed. Ik had mijn rechterpols opnieuw bezeerd toen ik die stroeve deur van het postkantoor open en dichtdeed, en die pols doet nog steeds pijn.
Komt daarbij dat ik vandaag weer veel langer dan een uur aan telefoon heb gehangen en dat, als ik de hoorn in mijn linkerhand hou (om de rechterpols te ontzien) ik weer begin pijn te hebben in die linkerpols. En... dat ik, bij het openen van die stroeve deur ook mijn rechterwijsvinger heb verstuikt. Hij is niet gebroken, zoals Roger vreesde, maar wel nog serieus gezwollen... en pijnlijk! Als we de verwachte pakjes eindelijk moeten afhalen op de post, geef ik Roger een volmacht en laat ik hem het postkantoor binnengaan.
Een vriendin die deze avond (lang) telefoneerde, heeft ook last van haar schouderpezen (daarmee is het bij mij immers begonnen in april). Zij is wel naar een dokter gestapt, heeft (dure) zalfjes en pillen voorgeschreven gekregen... maar die hebben niets geholpen. 'We moeten onze armen laten rusten', zei ik haar. Maar ze heeft gelijk: hoe doe je dat? In mijn geval door het huishouden wat te verwaarlozen en het telefoneren zoveel mogelijk te beperken (!), maar zij die van beroep schoonmaakster is?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten