Werk inhalen

Veel mensen begrijpen niet dat ik vertaalwerk niet kan uitstellen om het werk bijvoorbeeld de volgende dag in te halen. Ook Wiemla had daar blijkbaar moeite mee toen ik eergisteren geen tijd vond om nog even na te praten. Maar, beste mensen, probeer het eens te begrijpen: de teksten van maandag bijvoorbeeld moesten dinsdagavond ten laatste worden geleverd, en dinsdag gingen we babysitten. Wanneer anders zou ik die moeten vertaald hebben dan maandagavond laat?

Huishoudwerk kun je meestal wel even uitstellen (al doet dat mijn rug geen deugd omdat ik dan vaak meer moet schoonmaken dan één kamer per dag).

Vandaag haalde ik dus wel huishoudwerk in (eergisteren en gisteren kreeg ik immers geen tijd voor het huishouden).

Dat betekent dat ik, na onze wekelijkse boodschappen en een bezoekje aan onze bank in Sint-Truiden, de keuken grondiger dan vorige week heb schoongemaakt (amai, hoeveel spinnenwebben hingen er niet aan het plafond - normaal gezien vind ik een paar webben niet erg, maar nu vond zelfs ik het overdreven). Daarna heb ik de salon even in orde gebracht (nee, weer niet grondig : dat kon mijn rug niet meer aan).

Omdat ik vond dat Roger te weinig had bewogen, maakten we nog een wandeling. Ik had ergens gelezen dat er in de buurt van de kapel van Helshoven al kerselaars in bloei staan maar die hebben wij niet gevonden! Alleen de sleedoorn en sommige pruimenbomen beginnen te bloesemen maar er hangt duidelijk, ondanks de nog relatieve kou, wel een lentegeur.

Het werd een mooie wandeling, van achter de kapel richting Mettekoven. Alleen konden we geen lus maken (of het zou veel te laat worden voor ons avondmaal en trouwens, zouden onze oude  gewrichten die afstand aangekund hebben?) en moesten we op een zeker ogenblik rechtsomkeer maken. Roger heeft enkele foto's gemaakt maar heeft ze nog niet op zijn pc geladen: ik kan er dus niet aan.

Thuis was het tijd om voor het avondeten te zorgen... en weer blijft er zoveel over dat we al eten hebben voor morgen!

Tussendoor heb ik nog even gebeld met mijn moeder Nany (en dat "even" werd weer meer dan een halfuur): ze had me gisteren een berichtje gestuurd waar ik, door gebrek aan tijd, heel kort had op geantwoord, en vermits Nany geen internet heeft...

Eigen foto (de vaas is een geschenk van overbuurvrouw Marie-Claire en de rozen hebben we gekregen van Maj en Charlie)

Nany had het onder andere over de cadeautjes die ze me vorige maandag gaf. Ik denk dat ik niet heb vermeld dat daar ook enkele heel mooie sjaals bij waren, die vroeger toebehoorden aan marraine of aan groottantes. De bedoeling was dat ik aan dochterlief zou vragen of ze daar iets kon mee maken (de sjaals dus verwerken tot bijvoorbeeld een jurk) maar eigenlijk vond ik ze zo prachtig dat ik eergisteren er al meteen één legde op de salontafel (zie foto hierboven).

Ik was eindelijk even aan het lezen in de relax (nog steeds Chandler) toen ik me herinnerde dat ik al heel lang mijn strijkwerk had uitgesteld. Dat haalde ik dus deze avond ook in (ongeveer drie kwartier werk: ik mag eigenlijk niet klagen).

Daarna kwam interessanter inhaalwerk: ik had immers al enkele dagen geen tijd gevonden om mijn vroegere dagboeken verder over te typen.
Daar was ik deze avond een dik uur mee zoet (of droevig). Hendrik had ons onlangs Transkribus aangeraden. Het lijkt heel interessant om handgeschreven teksten te digitaliseren maar ik wacht toch tot een van de kinderen nog eens hier is om het te gebruiken (zodat ze mij wat kunnen helpen).

En dan kwam eindelijk de ontspanning. Roger stelde voor nog eens samen naar een aflevering van Wallander te kijken. Boeiend zoals meestal maar weer heel gewelddadig!