Wat was ik verkeerd!

Ik hou op met vertalen voor vandaag (hoewel ik dat heel graag doe: maar ik ben echt te moe).

Daarstraks, toen we terugkwamen van onze wandeling in Borgloon en we, bij het binnenrijden in het poorthuis (daar parkeren we onze auto), weer eens geconfronteerd werden met onze stallen die op instorten staan, zei ik tegen Roger dat ik het echt lang vind duren voor we nieuws krijgen van de afbreker die we hebben aangesproken op aanraden van zijn jongste zus.

 'Ach, hij heeft het waarschijnlijk te druk', opperde Roger en ikzelf ging daar niet echt op in (als ik aan het vertalen ben, ben ik zelfs tijdens mijn vrije tijd bezig met taal in mijn gedachten).

Maar nu ik alles wat taal betreft even van mij heb afgezet, vraag ik me weer af of we niet opnieuw te maken hebben met iemand die de job ofwel niet aankan, ofwel niet aandurft, ofwel niet wil verrichten omdat er een architect aan te pas moet komen en dat daardoor het werk misschien niet "in het zwart" kan gebeuren.

Had ik toch maar, van in het begin dat we hier woonden, Roger gelijk gegeven. Hij wilde meteen al die stallen laten afbreken, samen met de achterkeuken die vervangen werd door onze huidige keuken.

Ik verzette me daartegen omdat ik die stallen een goede opbergplaats vond voor al de rommel die Roger van nature lijkt te genereren en ik tegelijk dacht dat een deel ervan kon dienen als speelkamer (dat heeft het trouwens ook een poosje gedaan, vooral voor Zeger en de jongste zoon van buurvrouw Marie-Claire).

Maar al die (heel oude en op zich lelijke) stallen betekenen uiteraard nog meer te onderhouden gebouwen en daken. Ik begrijp nu dus waarom Roger er al in het begin van af wilde geraken.

Het is te laat: nu zitten we met stallen die op instorten staan (Roger kan ze niet meer onderhouden, en zeker de daken ervan niet meer) en aannemers weigeren blijkbaar er iets aan te doen!

Sorry, liefje, ik was toen blijkbaar helemaal verkeerd!