Vertalingen

Ik ben de laatste tijd zo blij als ik nog eens een vertaling krijg!

Natuurlijk onder andere omdat die job ons een beetje extra geld oplevert. Ik heb het al gezegd, met enkel ons familiepensioen zouden we veel soberder moeten leren leven.

Eigenlijk geven we al bewust weinig overbodig geld uit... maar er zijn, buiten de huidige hoge levensduurte,  al die sociale verplichtingen, de auto, de verplichte cadeautjes én de grote familiefeesten (het is niet omdat we bijvoorbeeld Kerstmis bij dochterlief en schoonzoon vieren dat niet Roger en ik alles betalen).

Niet alleen omwille van dat beetje extra inkomsten ben ik echter blij als ik een vertaling krijg. Ten eerste kan ik echt opgaan in dat werk maar vooral: ik ben me er heel goed bewust van dat die job binnenkort overbodig wordt.

Vandaag heb ik het nog eens geprobeerd: een deel van mijn blog automatisch laten vertalen (als je zelf wilt proberen: rechter muisklik en het menu volgen). In het Frans en in het Engels. En telkens was die post op een paar seconden vertaald in een meer dan begrijpelijk en correct Frans of Engels! Eigenlijk zelfs veel correcter dan veel teksten geschreven door bevriende schrijvers!

Ongelooflijk eigenlijk! Zeggen dat ik "vertalen" lang een niet echt door automatisering bedreigde job dacht te zijn!

Maar... bedrijven weten ondertussen immers ook dat je teksten kunt laten vertalen door "iets" anders dan een menselijke vertaler! Dat verklaart volgens mij waarom ik steeds meer "prutswerk" krijg: teksten die al half vertaald zijn, die ik nog moet nalezen, enzovoort.

Waarschijnlijk, troost ik mezelf dan (want dat zijn niet mijn favoriete vertalingen), zullen vertalers nog een tiental jaren mogen automatische vertalingen nalezen.

En binnen 10 jaar ben ik (als ik nog leef) bijna 80 en zal ik wel wennen aan een soberder leven zeker?

O, wat ben ik weer egocentrisch! Leren ze nu al de toekomstige vertalers omgaan met die automatisering?