Roger heeft nog uren aan het maaien van onze wei besteed vandaag: hij heeft zeker meer dan voldoende beweging gekregen; en ik ook, vermoed ik, met het verder schoonmaken.
Dus geen wandeling, ook al omdat Roger pijn had aan een teen. Jicht? Hij heeft de laatste weken immers weer geregeld cava gedronken en ik heb sinds een paar jaar de link gelegd tussen cava en jichtaanvallen bij Roger.
Hij vroeg zich deze ochtend af of hij een Colchicine-pilletje zou slikken.
'Waarom probeer je jouw homeopathische korreltjes niet?', stelde ik hem voor.
'Zouden die helpen nadat ik pas koffie heb gedronken?'
'Dat heb je pas gedaan maar dat doe je dan maar even niet na het innemen', antwoordde ik.
En hij liet die korreltjes smelten onder zijn tong. Het hielp, want, zoals ik al schreef, hij bracht vandaag uren in de wei door.
Terwijl ik schoonmaakte en de wasmachine enkele keren liet draaien, belde ik naar mijn moeder Nany. Ik wist dat ze gisterenavond met broertje, schoonzusje en hun dochters naar 40-45 zou gaan kijken en wilde weten of ze ervan genoten had.
Ze had het prachtig gevonden... maar had bij het verlaten van de zaal een laatste trap gemist, was gevallen en had zich bezeerd. Gelukkig had ze niets gebroken. Er was wel een dokter aan te pas gekomen die haar had aangeraden voorlopig geen trappen te doen.
'Ik zit dus opgesloten in mijn flat', klaagde ze. Dat is voor haar heel erg, dat weet ik!
Heel even dacht ik: "o nee, misschien moeten we haar gaan halen (dat zou weer drie uur over en weer rijden betekenen) maar... we krijgen bezoek overmorgen, en volgende week is ook al zo druk bezet, wanneer vinden we dan de tijd om haar terug naar huis te rijden?"
En dan besefte ik dat haar naar hier brengen geen zin heeft; hier moet ze immers ook trappen doen. In feite is haar flat voor haar nu de ideale plaats. Tenminste als ze voldoende etenswaren in huis heeft, maar dat is het geval, verzekerde ze me (we hebben immers vorige maandag samen boodschappen gedaan).
Ons avondmaal bestond uit kliekjes (onder andere linzensoep van vorige maandag), meloen en kaas.
En daarna keken we samen naar een aflevering van "Le sang de la vigne". Ik vond die heel goed!
Tussen al die activiteiten door keek ik ook naar weer een getuigenis van iemand die een poosje in coma lag en die na het ontwaken veel te vertellen had over een soort kosmisch bewustzijn dat ze ervoer tijdens die coma.
Ervaring die mij herinnert aan de enkele keren dat ik me één voelde met het hele universum!
Is het ook dat wat op mijn "Nononc" wachtte?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten