Wachten op een pakje

Het werd onverwachts weer een vrij drukke dag.

Ik verwachtte vandaag een pakje van Yves Rocher dat via B-post zou aankomen, dus probeerden we, tot wanneer we ons beloofde bezoek zouden brengen aan de buren V. en T., zo vaak als mogelijk binnen te blijven, zodat we de bel zouden horen.

's Ochtends, vrij vroeg, bracht Roger de auto naar de garage op de weg naar Sint-Truiden om de banden te laten vervangen (meer dan 600 euro kostte dat!) terwijl ik gebruik maakte van de badkamer.

Roger werd teruggebracht door de vrouw van onze garagist en, terwijl hij aan zijn pc zat, begon ik het poorthuis te vegen. Ik kreeg daar zo felle rugpijn van dat ik me afvroeg hoe ik het zal doen als de stallen zijn afgebroken en ik opnieuw geregeld heel het binnenplein onder handen moet nemen (nu doe ik het terras en het poorthuis al in twee keer en de rest van het binnenplein laat ik min of meer verkommeren in afwachting van die afbraak... en ook uit vrees een dakpan op mijn hoofd te krijgen).

Nadat Roger weer werd opgehaald door de echtgenote van de garagist en nog voor hij met onze eigen auto weer hier aankwam, kreeg ik een vertaling aan. Ondanks onze belofte aan T. en V. nam ik die aan. Het was een vrij korte tekst, hij leek me niet te moeilijk: ik zou daar wel tijd voor vinden na ons bezoek.

Roger kwam dus terug en we trokken naar onze straatgenoten. Onderweg nog een babbeltje met een andere buurvrouw. Bij V. en T. wafels aangeboden gekregen (ik heb een halve wafel gegeten) en veel gesproken, vooral over politiek, de moord op Julie, de levensduurte, hun parkieten en hun kleinzoon die zo goed zou zijn in Frans. Toen Roger en ik, na iets meer dan een uur, wilden doorgaan, vonden ze het veel te vroeg. Ik legde uit dat er nog werk op mij wachtte.

Eigenlijk was ik eerst van plan geweest na dat bezoek eindelijk nog eens bij overbuurvrouw Marie-Claire langs te gaan, maar zij had ook bezoek, had ik gemerkt in het voorbijgaan. En, trouwens, thuis wachtte die vertaling.

Terwijl ik daar aan werkte (nadat ik eerst in de brievenbus had gekeken naar een eventueel briefje van B-post) ging Roger de haag een beetje snoeien. Ook hij had duidelijk rugpijn toen hij weer binnenkwam.

Stipt om 17 uur kon ik de vertaling leveren en begon ik het avondmaal te bereiden, nadat we toch nog snel bier waren gaan kopen (en twee extra flesjes cadeau kregen). Mijn pakje was nog steeds niet aangekomen. 'Nu is het toch te laat, dat pakje komt vandaag niet meer aan', had Roger gezegd.

En dan werd er toch gebeld, net toen ik, nadat we soep hadden gegeten, broccoli samen met ui, knoflook, peterselie, basilicum, zout en peper liet garen in olijfolie.

Roger ging opendoen: het was overbuurvrouw/vriendin Marie-Claire, bij wie het verwachte pakje werd achtergelaten nadat de leverancier, toen hij het hier wilde leveren deze ochtend, net Roger had zien wegrijden (en ik dus in de badkamer was).

Ik heb dus mijn pakje... maar weer heb ik niet kunnen spreken met Marie-Claire... Roger antwoordde me immers, toen ik hem vroeg waarom hij haar niet binnen had gevraagd, dat ze nogal gehaast leek.

Ook te druk dus?