Lang geleden sliepen we op reis in "dekenslaapzakken" die aan elkaar geritst waren. Zalig was dat! Toen die versleten waren (ik heb het hier ook over jaren geleden), kochten we mummieslaapzakken (omdat we geen andere vonden) maar al de jaren dat we daarmee op reis gingen, hadden we heimwee naar onze dekenslaapzakken. Maar ja, slaapzakken zijn vrij duur...
Tijdens onze laatste boodschappen echter vonden en kochten we in de Aldi heel degelijke dekenslaapzakken voor een heel schappelijke prijs.
En die wilden we uiteraard uitproberen. We ritsten ze weer aan elkaar en kropen erin de twee vorige nachten. En genoten (nu kan Roger de lakens en dekens niet meer naar zich toe trekken en toch liggen we zo dicht bij of zo ver van elkaar als we willen: heerlijk!).
Deze ochtend bleven we dus nog wat langer dan gewoonlijk in bed liggen en praatten wat. Ik had het onder andere over volgende nacht (tegen onze zin: ik denk er al jaren aan zulke slaapzakken ook gewoon thuis en elke dag te gebruiken) opnieuw onder een dekbed te gaan liggen (of ik moet die slaapzakken al wassen tegen dat we op reis gaan dit jaar) én over de salon die ik vandaag onder handen wilde nemen. 'Ik stofzuig dan wel zoals gewoonlijk', stelde Roger voor. En ik: 'Weet je wat, misschien kun jij beter het gras afrijden en dan zal ik dat stofzuigen wel voor mijn rekening nemen'.
Helaas, tijdens onze brunch (Roger bakte eieren) stelden we vast dat het regende (dat hadden we dus nog niet gemerkt!😊). En het heeft de hele dag geregend: het gras werd dus weer niet afgereden en Roger heeft wel gestofzuigd.
Daarna stelde ik voor "Itsme" te downloaden zodat Roger eindelijk die belastingaangifte kon ondertekenen. Ik zou als eerste proberen maar al gauw bleek dat de enige bankkaart die ik heb niet ondersteund wordt door die app. Dus was Roger aan de beurt. Het leek goed te gaan... tot hij moest wachten op een sms.
Dat is in dit oude huis altijd een probleem. Het gebeurt heel vaak dat sms'en niet lukt, dat we berichten pas veel later aankrijgen (als we het huis verlaten hebben bijvoorbeeld) en weer was het van dat. Dat berichtje kwam maar niet aan. En we verlieten het huis niet (voor een wandeling bijvoorbeeld), want het bleef maar regenen.
Uiteindelijk stelde ik aan Roger voor nog eens te proberen met zijn identiteitskaart in te loggen op de website van de overheid, maar deze keer niet via mijn pc en niet nadat ik het zelf zou geprobeerd hebben. Ik weet echt niet waarom ik dat voorstelde... maar het lukte: hij geraakte er meteen op (weliswaar weer via Internet Explorer) en, nadat ik hem had helpen zoeken naar onze aangifte, heeft hij die heel gemakkelijk kunnen ondertekenen.
Weer een zorg minder... tot volgend jaar...
O nee, ik denk er ineens aan: Roger moet nog zorgen voor de belastingaangifte van Heemkunde Groot Heers en vorig jaar heeft hij daar zelfs de hulp van een belastingambtenaar moeten voor inroepen!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten