Huiselijke zondag

Het is echt herfst: het regent, het waait en, ook al omdat wandelen nog niet vanzelfsprekend is voor mij, we bleven binnen. 

Ik heb het een en ander opgeruimd en vond dat eigenlijk prettig, ik die niet hou van huishoudelijke taken! 

De salon (voor zover dat mogelijk is, want daar ligt niet enkel mijn eigen rommel), mijn bureau waar ik weer vaststelde dat ik in feite dezelfde verzamelwoede heb als Roger. Alleen is het bij mij in min of meer overzichtelijke hoopjes verdeeld terwijl Roger zelfs die moeite niet doet tot hij eindelijk eens beslist op te ruimen. 

Ik heb heel veel weggegooid (notities, zakelijke brieven, reclamefolders, menulijsten, snel gekrabbelde receptideeën). Maar ik heb ook weer heel veel bijgehouden waarvan ik niet goed weet waarbij ik het precies moet klasseren (bierviltjes met tekeningen van Zeger, eenmalige brieven van vrienden die niet passen in een of andere bestaande "brievenmap", een heel oud notaboekje van mij, mijn allereerste portefeuille, een studentenkaart van Roger, enkele mislukte, nog analoge foto's en een paar foto's van mijn vader zaliger). Dat heb ik allemaal in een grote enveloppe geschoven... tot de volgende opruimbeurt.   

Ook met Nany gebeld die duidelijk verward was. En het min of meer zelf besefte. Heel eigenaardig vind ik die invloed van een infectie op haar geest.

De manifestaties in Frankrijk ook gevolgd en echt, ze blijven daar doorzetten! Ook gehoord dat Crèvecoeur (op zijn privékanaal) nog steeds waarschuwt voor schaarste binnenkort en ik moest terugdenken aan de lege rekken bij Aldi.

En gelezen, uiteraard! Ik had een nog niet gelezen boek van Nicci Gerrard (de vrouwelijke helft van Nicci French) liggen: "De onderstroom" en wilde eens nagaan of er een verschil is met de boeken die ze schrijft samen met haar echtgenoot. Er is duidelijk een verschil voelde ik meteen maar ik kon eerst niet de vinger leggen op wat het precies is. Na een twintigtal bladzijden weet ik al wel dat in dit boek van het ene standpunt naar het andere wordt gesprongen en persoonlijk vind ik zo'n godsstandpunt hinderlijk in een roman (niet in sprookjes). Dat godsstandpunt kwam ik ook vaak tegen in manuscripten van auteurs die een eerste roman schreven (ook bij Boudewijn Knevels zaliger). Het is natuurlijk het gemakkelijkst om te hanteren en als je gewoon een verhaal vertelt (zoals een sprookje) kan dat geen kwaad. Maar mij hindert het dus in een roman... al weet ik nog steeds niet waarom precies. 

Roger is van zijn kant heel lang bezig geweest met foto's, die hij maakte  voor de KVLS, te verzamelen, die Jan Gerits hem gevraagd had in een mail, voor een volgende monografie waarschijnlijk.