Ik was vandaag bij de reumatoloog. Ik mag eindelijk beginnen met dat ander medicijn (ik slik al die medicamenten eigenlijk tegen mijn zin maar wat is het alternatief?).
Wel eigenaardig: om te beginnen mag (nee, moet) ik dat een poosje tegelijk met het vroegere medicijn nemen, want het nieuwe werkt pas na een paar maanden. Dat wist ik natuurlijk... maar als ik vraag waarom ik dan niet meteen (er zijn al vijf maanden verstreken sinds mijn eerste bezoek aan de reumatoloog) met dat nieuwe mocht beginnen, krijg ik als antwoord... dat het een paar maanden duurt voor dat werkt!
Ik zei ook dat ik de laatste weken een ongewone trek heb in zoet. Ik eet bijvoorbeeld veel meer chocolade dan vroeger (gelukkig altijd heel bittere). Ik weet dat het medicijn dat ik nu slik een verhoging van de bloedsuikerspiegel kan veroorzaken (gelukkig bleek dat bij mij nog niet het geval volgens de jongste bloedanalyse) en ik vroeg me af wat eerst komt als (mogelijke) bijwerking van dat medicament: zin in zoet of een hogere glucosegehalte. Het antwoord was dat je er meer honger kunt van krijgen! Alsof je bij honger altijd enkel hunkert naar zoetigheden!
Tegenwoordig dring ik niet meer aan: ik verlies al tijd genoeg met doktersbezoeken (zeker als je een uur doet om over en weer te rijden en, zoals vandaag, bijna een half uur na het afgesproken tijdstip pas binnen mag) maar ik vind het heel vervelend als ik geen afdoend antwoord krijg!
Roger was op mij blijven wachten in de auto en toen ik terug bij hem kwam, vertelde hij me dat Paddy Moloney van de Chieftains is overleden. Sic transit... 😢
Geen opmerkingen:
Een reactie posten