Zafra en Caceres

Roger wilde gisteren graag naar Zafra en daarna naar Plasencia. Ikzelf wilde liever naar Caceres. Ik vind dat zulke mooie stad en het was al zo lang geleden.
We stelden Waze in op Zafra. Daarna zouden we wel zien.

In het begin van de reis was het heel druk. Op een zeker ogenblik weken  alle voertuigen uit naar links: er huppelden twee ezels rechts op de snelweg!
We reden door een dorre vlakte, door bosrijke heuvels met rode aarde en kwamen rond 12 uur aan in Extremadura. Drie kwartier later parkeerden we de auto aan het kasteel (de parador) van Zafra. Het was er 32°C in de schaduw, heel warm dus. Toch liepen we er wat rond. Mooi stadje inderdaad. Daarna wilde Roger niertjes eten in hetzelfde etablissement als jaren geleden. Ik lust dat niet dus nam ik een spiegelei met jamon en frieten. Deze keer at ik wel van de frieten: ik kreeg maar één ei en een beetje hesp die ik veel te vet vond.

Rond 15 uur reden we verder en Roger, die een beetje loom was van het eten, besliste toch naar Caceres te gaan (80 km minder ver dan Plasencia).

Rond halfvijf kwamen we aan op de camping van Caceres. Die heeft een groot voordeel: elk perceel heeft zijn eigen badkamer. En een groot nadeel: de percelen zijn vrij klein. We besloten de leeftent niet op te zetten. Iets later kreeg ik daar spijt van: we hebben Nederlandse, Vlaamse en Franse buren, we zitten allemaal vlak bij elkaar, de camping is veel voller dan vroeger: ik had het gevoel te weinig privacy te hebben.
Na een biertje in de bar van de camping deden we onze boodschappen en daarna aten we bij de tent.
's Avonds laat zaten we buiten maar het krioelde van de kevers op onze tafel en de motten waren ook talrijk van de partij.
Wat ik wel vergeten was: hier heb je ook van die  blauwe eksters, en ze zijn niet mensenschuw.

Deze ochtend dronken we na ons ontbijt nog een koffie/thee in de bar. Daarna reden we naar de stad. Wat een prachtige stad toch! Maar helaas, er waren veel meer  toeristen dan vroeger en voor een bezoek aan de kerk Santa Maria, waar ik ooit een mystieke ervaring had, moet je nu betalen.
Na een poosje kuieren in de klimmende straatjes besloten we iets te drinken in een bar op het plein. Ook daar was er veel veranderd: overal klantenlokkers en -loksters aan de restaurantjes. We kozen het minst moderne cafeetje (waar we vroeger ook soms zaten), zonder lokkers, dronken er een biertje en kregen er intvisjes in escabeche bij.  Daar geen toeristen, alleen enkele plaatselijke klanten.
Rond 14 uur kwamen we terug naar de camping waar Roger nu een dutje doet en ik dit noteer. Het is 32°C.

Foto's Roger:

Zafra

Càceres