Na de uitvaart van Ad spraken we af met de vriend van Colette zaliger. In Leuven! En Leuven is alles behalve auto-vriendelijk geworden: we hebben bijna een uur rondgetoerd voor we een parkeerplaats vonden. Een autoluwe stad is dan wel aangenaam voor de vele studenten, maar als je vanuit Limburg komt, krijg je geen gastvrije indruk!
Onze vriend Karel (die ook niets wist van het heengaan van Ad) lijkt het overlijden van zijn vriendin Colette nog niet verwerkt te hebben en luchtte eens duchtig zijn hart bij een drankje in een café van de Muntstraat (herinneringen aan mijn studententijd!). Uiteraard spraken we niet alleen over Colette. Ook kwamen onder andere zijn broer Dirk, Ad en zijn fratsen en feesten aan bod.
Op de duur waren we zo gezellig aan het bijpraten dat we besloten samen een kleinigheid te gaan eten (terwijl ik dacht dat we rond 17 uur ongeveer zouden thuis zijn!). Het werd inderdaad slechts een kleinigheid, want Leuven (dat is mijn geboortestad!) lijkt echt duur te zijn geworden.
O ja, terwijl we naar een ander etablissement liepen, kwamen we “De Werf” tegen. Die naam kende ik van Zeger, en ook wist ik van hem dat je daar heel goedkoop en lekker kunt eten. Toen ik dat vertelde, antwoordde Karel dat het een studentenrestaurant is (dus niets meer voor ons?). Maar kom, het restaurant bleek toch gesloten.
We gingen naar het complex “Dijlemolens”, via een aangename, bijna landelijke weg die Roger en ik (die toch jaren in Leuven hebben gewoond) niet kenden. Onder weg viel het me op hoe vaak ik een merel hoorde fluiten (dat is me hier ook al opgevallen, want normaal hoor je die vogels niet in de winter, maar in de stad viel des te meer op).
In het eetcafé “Dijlemolens” bestelden we een glas wijn en een eenvoudig etentje (eigenlijk te eenvoudig voor wat we ervoor betaalden: wat is Leuven duur geworden!). En terwijl ik mij nog een sigaret rolde die ik buiten zou gaan roken (altijd dat buiten moeten roken! Nee, als het niet echt hoeft, kom ik niet meer op café of restaurant in de winter!), kwam er een e-mail binnen op mijn smartphone: de vroegere ondervoorzitter van de KVLS, Louis Brans, is op 3 januari overleden op 82 jaar.
Die heeft ons dus ook al verlaten!
We kwamen vrij laat thuis, maar Roger heeft toch nog even de website van de KVLS bijgewerkt. Daar vinden jullie een klein beetje meer uitleg over onze bijzondere “Louis Brans”!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten