Deze avond gaf Heemkunde Groot Heers zijn jaarlijks feestje. Zoals altijd heel gezellig, lekker en niet te duur!
We ontmoetten natuurlijk tal van kennissen (dit jaar waren mijn achter-achterneef Nestor en zijn vrouw er wel niet bij), hielden heel interessante conversaties, en lachten ook veel. Bij zulke gelegenheden voel ik ons echt aanvaard in onze nieuwe regio!
Er was ook een nieuw lid: een zekere Jos die onlangs vanuit Tongeren naar Heks verhuisd blijkt te zijn. Ik schrijf hier wel “een zekere”, maar Boudewijn Knevels, Martine (de echtgenote van secretaris Tony), en vele anderen leken hem al veel langer te kennen. Daaraan voelde ik weer dat wij eigenlijk (ondanks het feit dat Roger hier in de buurt geboren is) “inwijkelingen” zijn.
Aan tafel zat dat nieuwe (charmante, zoals alle homofielen) lid naast mij, en tegenover mij zijn echtgenoot: een Franstalige Canadees!
Die al serieuze lessen Nederlands had gevolgd! Want: bijna alle conversaties kon hij volgen! Hij vertelde mij dat hij, van zodra hij Canada had verlaten voor Vlaanderen en Wallonië (waar hij nu les geeft), heeft geprobeerd zijn te “plaatselijk” Canadees Frans af te leren om Standaard Frans te spreken. En dat is hem heel aardig gelukt!
Net zoals zijn Nederlands echt meeviel! Hij bekende me wel dat hij altijd probeerde korte zinnen te maken omdat lange Nederlandse zinnen hem in de war brachten.
We hadden het ook over de Vlaamse dialecten waarmee hij geconfronteerd wordt, en waar hij niets van begrijpt! En weer dacht ik: “Jessy, schrijf eens verder! Dat zijn precies de dingen waar je het over wilt hebben in dat boek!”. Nu, om helemaal eerlijk te zijn: ik heb de vorige dagen daar wel een beetje verder aan gewerkt. Maar telkens als het te persoonlijk wordt voor kennissen, heb ik twijfels…
Op een zeker ogenblik (dat was nadat ik een sigaret was gaan roken buiten en daar een uil had gehoord in het park van het kasteel van Heks) was mijn tafelbuur Jos verhuisd naar de stoel naast Roger. Ik ging dus zitten op zijn vroegere stoel en belandde naast Martine. Met wie ik nog heel aangenaam heb gebabbeld.
Maar deze avond is me voor de zoveelste keer iets opgevallen: de meeste mannen dansen naar het pijpen van hun vrouwen. Ongelooflijk hoe ze hen gehoorzamen! 
Ik denk dat Roger en ik op dat gebied wel DE uitzondering vormen!
O ja, en ons lid Ludo vertelde me deze avond dat hij (heel toevallig) eens op deze blog was gevallen! En die sindsdien volgt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten