Deze middag gingen we Elena afhalen bij haar onthaalmoeder Lutti. Weer had onze kleine meid ons als eerste opgemerkt en begon ze enthousiast te wuiven nog voor we de glazen deur hadden geopend.
Daarna wilde ze ons allerlei dingetjes tonen: slingers (een van de kindjes was verjaard), bloemen, speeltjes, prentjes.
Ik heb een sleutel van “Elena’s huis”, die ik uiteraard alleen gebruik als haar moeder afwezig is. Normaal zou dat vandaag het geval zijn, maar ik vergiste me, en terwijl ik aan de deur stond te morrelen, deed onze dochter die plotseling open!
Elena heeft vandaag heel goed gegeten, leuk gespeeld, geluisterd naar de CD met kinderliedjes die ze vorige zondag van Zeger had gekregen – en het viel mij op hoe rustig ze daarvan werd - veel rondgewandeld, aan mijn hand maar ook met de hulp van een krukje dat ze uit de badkamer had gehaald (en dat ging nog veel beter dan met haar duwkarretje), en… toen het tijd was voor haar dutje én deze avond viel ze vrij gemakkelijk in slaap.
Tegen de avond (toen was haar mama al een poosje gaan werken) kwam Zeger eraan. We aten samen en Elena mocht, nog voor haar laatste flesje, mee aan tafel zitten. Ze peuzelde in haar eentje een volledige “albóndiga” (dat is een soort gehaktbal, met kruiden en veel look, in tomatensaus) op die overbleef van vorige zondag.
Na het eten ging ik een sigaret roken op het terras, maar dat vond Elena niet zo’n goed idee. Ze kwam aan de balkondeur staan en wees Zeger er constant op dat ze ook naar buiten wilde. Zonder haar jas vond ik het echter te fris voor haar en daarom raadde ik Zeger aan de kinderliedjes weer op te zetten. Het viel Zeger toen ook op hoe rustig ze er van werd.
Daarna gaf ik haar nog een papflesje waarbij ze zo goed als in slaap viel in mijn armen.
En uiteraard hebben Zeger en ik de avond beëindigd met het samen bekijken van enkele afleveringen van “Friends”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten