Onlangs belden onze vrienden uit Herzele om te vragen of we vandaag vrij waren. Roger had geantwoord van ja, en zei me daarna dat ze graag zouden afkomen. Prima!
Maar eergisteren belden zij om te weten te komen of we iets niet lustten. Dat vond ik eigenaardig, vermits ik het toch was die zou koken! 
En het werd weer heel gezellig: ze hadden toevallig onlangs de cd’s gekocht die horen bij het boek “Chanson” (dat ik met Kerstmis van Anneke had gekregen) en hadden ze meegebracht. Dus werd er na mijn eenvoudig etentje druk geluisterd, gelezen en soms meegezongen!
Maar niet alleen Franse chansons passeerden de revue: ook onder andere “The Dubliners” kwamen aan bod. En Roger toonde hen foto’s van onder andere de vroegere picknicks met Barney.
En herinneringen werden opgehaald, vooral door Roger en zijn vriend. Herinneringen onder andere aan hun studiejaren en aan bepaalde professoren, waarbij professor Lousse (geschiedenis) nogal opgehemeld werd. Ik heb Lousse nooit als prof gehad, maar kreeg wel te maken met zijn cursusboek in de les die door iemand anders werd gegeven (ik kan me de naam van mijn prof niet herinneren). En dankzij die boeken van Lousse begon ik eindelijk iets van geschiedenis te begrijpen (daarvoor, tijdens mijn humaniora, had geen enkele leerkracht geschiedenis mij ooit een samenhang bijgebracht: alle geschiedkundige feiten leken voor mij op zichzelf te bestaan, zonder relatie tot andere feiten).
Roger herinnerde zich dat als Lousse de aula binnenkwam, hij telkens onthaald werd op applaus. Hij dacht dat het te danken was aan zijn heel goede manier van lesgeven, maar volgens onze vriend zat daar een heel ander verhaal achter.
Lousse zou een Franstalige zijn geweest en zijn gebrekkig Nederlands werd oorspronkelijk niet geapprecieerd door zijn Vlaamse studenten. Lousse zou dan een sabbatjaar genomen hebben en ging in Nederland heel intensief Nederlands studeren. Toen hij naar Leuven terugkwam en bleek die taal uitstekend te spreken, kreeg hij spontaan applaus van zijn studenten en dat herhaalde zich sindsdien in elke les, jaar na jaar!
Uiteraard stuurde dat verhaal onze conversaties in de richting van politiek. En weer eens stelde ik vast dat je dat onderwerp echt niet hoeft te vermijden als je onder mensen bent die een beetje aandachtig naar elkaar willen luisteren.
Rond 22:30 uur zijn onze vrienden vertrokken: ze moesten immers nog ongeveer anderhalf uur rijden!
En ondertussen is het blijkbaar echt winter geworden: op dit ogenblik wijst de thermometer nog amper -2°C aan. Gelukkig regent het (nog) niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten