Koud!

Weer de hele dag sneeuw, smeltende sneeuw en hagel!

De installateur kwam al heel vroeg deze ochtend en de verwarming was in geen tijd hersteld!
Maar... het was overal in huis zo koud dat Roger en ik opnieuw onder de dekens kropen voor enkele uren. Terwijl we daar zalig lagen te soezen, bedacht ik wat een geluk het was dat ik de vertaling al gisteren had geleverd en dat we die boeken hadden afgehaald.

Nadat we eindelijk opstonden, was de temperatuur te doen in de salon en de werkkamer maar niet in de keuken. Het heeft daar trouwens geduurd tot 20 uur voor we aan bijna 19°C geraakten.

Na een snel ontbijt las ik verder dat nummer van Oostland na, typte ik nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken over, bekeek ik dit over diabetes en preventie (die dokter zegt ongeveer hetzelfde als dokter Verburgh), en warmde ik tegen 18 uur soep op. Die aten we in onze werkkamer, want ik de keuken was het nog geen 16°C!

Daarna gingen we in Borgloon het stoffelijk overschot groeten van heemkundelid Jean Nossin, die op 18 februari is overleden op 87 jaar.
We moesten nogal ver van de begrafenisonderneming parkeren en liepen een hele poos door smeltende sneeuw en tegen de wind in naar onze bestemming.
Heel veel volk, veel bekende gezichten, en bij de familie vooral de dochter van Jean en straatgenote V. ontmoet die me stilletjes zei dat we na de begroeting een kopje koffie mochten gebruiken in de zaal daar vlakbij.
Die zaal zat al goed vol en Roger en ik besloten toch maar meteen naar huis te rijden: ik moest immers nog koken.

Weer door de smurrie die er nu overbleef van de sneeuw tot aan de auto gelopen. Koud dat het was!
Thuis zorgde ik meteen voor zalmfilet, wortels en erwten, die we deze keer wel in de keuken aten. Het kwik was er nu geklommen tot bijna 19°C.

We zorgden snel voor de afwas om daarna al even snel terug naar onze werkkamer te vluchten. Veel te fris nog in die keuken!

Bie mailde me dat ze vandaag ook werd geconfronteerd met het overlijden van een buurvrouw!