Om 15 uur hadden we vandaag een afspraak met Paul B. in het café "Sportlokaal" in Heers. Een café waar Roger en ik nog nooit waren binnengegaan maar dat gezellig... en weer niet duur bleek. Een echt volkscafé (jammer genoeg zonder terras, wel met een rookruimte) waar Paul op ons wachtte met een paar kameraden en zijn broer.
Het was een heel aangenaam weerzien. We dronken wat (koffie en Cola zero voor hem, koffie of deca en bier voor ons), haalden herinneringen op aan de tijd dat we geregeld samen op stap gingen, hij vertelde over alle mensen die hij op bezoek krijgt (waarvan we er veel kennen), over zijn boeiende bezigheden en uiteraard over het verleden van Heers.
We brachten hem iets over 17 uur terug naar het rusthuis waar hij een gezellige kamer heeft, groter dan die van mijn moeder Nany, met uitzicht op een groot terras en een nog aan te leggen tuin. Hij voelt zich daar goed, zegt hij: het lijkt wel of hij op hotel is (hetzelfde zei mijn moeder onlangs).
We beloofden hem bij de volgende afspraak samen pannenkoeken te gaan eten.
De laatste dagen had ik een discussie met een vriendin via mails. Ik beweer dat uit een ongeluk iets goeds kan voortkomen en zij beweert van niet ('een ongeluk komt nooit alleen'). Ik zocht voorbeelden... en gisteren besefte ik ineens dat als mijn grootvader van moeders kant niet jong was verongelukt, ik er nooit was geweest.
Als we er van uit gaan dat zus, broertje en ik "iets goeds" zijn😉, kon ik vriendin geen frappanter voorbeeld geven, dacht ik.
Immers, als de vader van Nany niet onder die trein was terechtgekomen, had mijn "marraine" nooit kamers aan studenten hoeven te verhuren om te overleven... en was mijn vader tijdens zijn studies nooit bij haar terechtgekomen als "kotstudent". Hij had dan nooit Nany ontmoet en zus, broertje en ik waren er nooit geweest!
Terwijl ik dat besefte (eigenaardig dat ik daar nooit vroeger op kwam!) bedacht ik ook dat als we inderdaad geïncarneerde "zielen" zijn, de ziel van mijn grootvader waarschijnlijk heeft gekozen voor dat droevige lot om toe te laten dat er kinderen zouden geboren worden uit de ontmoeting tussen mijn vader en Nany.
En nee, er was anders echt geen mogelijkheid dat mijn vader en mijn moeder elkaar zouden ontmoeten: hun leefmilieu's waren veel te verschillend!
Uiteraard voelde ik me ineens ontzettend dankbaar tegenover die grootvader die ik nooit heb gekend!
Ondertussen hoor ik opnieuw de wind gieren rondom ons huis. Voor morgen wordt weer storm voorspeld... hopelijk vliegen er niet opnieuw golfplaten weg!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten