Het werd een vrij rustige zondag.
Zonnig weer ook maar eigenlijk nog iets te koud voor de oude mensen die we zijn geworden: slechts een heel korte wandeling.
Een lang telefoongesprek met Nany, een telefoontje van Hendrik (hij en Debby hadden een probleempje met hun wasmachine en dus deed Hendrik een beroep op zijn vader; ik weet eigenlijk niet of het probleem is opgelost) en een korte chat met Wiemla die vertelde over weer een verjaardagsfeest in haar familie - waar uiteraard ook Debby en Hendrik op aanwezig waren.
Ik heb vooral veel gelezen (op papier en online), enkele mails beantwoord (onder andere van zus Bie en Bernadette).
Omdat ik het boek, waar ik gisteren nog in las, opzij heb gelegd, haalde ik uit onze "bibliotheek" het enige boek van Pieter Aspe dat we hebben: "Onder Valse Vlag".
Na ons avondmaal (soep met veel groenten, gebakken eigen appels en spek) begon ik erin te lezen. De stijl valt nogal mee. Maar... op bladzijde 13 lees ik al een tegenstrijdigheid met bladzijde 8! Het gaat over een schijnbaar onbenullig detail in de conversaties en ik zal er hier niet verder op ingaan. Mij hindert dat echter!
Maar kom, deze keer gaat het niet over taalfouten, wel over de inhoud en misschien, wie weet, wordt daar verder in het boek op teruggekomen!
We keken ook nog samen naar een halve aflevering van de televisieserie "Wallander" (anderhalf uur vonden we weer te lang)
Nadat ik daarna nog even op het Internet ronddoolde (en onder andere naar dit keek: we hebben immers theetreeolie in huis en, al wist ik al dat het goed is voor de huid, de paar recepten van die vrouw met de fel roodgestifte lippen waren welkom; o ja, sorry, dit is dan weer in het Spaans - maar ik vind het heel gemakkelijk te verstaan: probeer zelf maar!), liet Roger me naar dit kijken.
Wat vond ik dat boeiend zeg (als ik 20 jaar jonger was en heel veel vrije tijd had, het zou me zin geven om opnieuw lessen fonetiek te volgen)! Het gaat immers weer over de uitspraak maar ook over de interactie tussen verbuigingen en woordvolgorde en de evolutie van romaanse talen, erfgenamen van het Latijn.
Ik wist dat wij de verkeerde uitspraak op school hadden geleerd voor onder andere namen als Cicero of Caesar, maar wat ik absoluut niet wist, was dat de "v" als een "w" werd uitgesproken. Toen ik dat hoorde, vond ik het meteen eigenaardig dat Frans geen klank "w" kent (jawel, ze gebruiken de letter, maar ze spreken die als "v" uit) terwijl je in Wallonië die klank "w" heel vaak "ziet" en "hoort" (in straatnamen en typische Waalse woorden; maar nu ze allemaal naar het Frans overstappen, hoor je die klank daar steeds minder vaak).
En dan verneem ik in dat filmpje dat Waals een van de idiomen is die het dichts staat bij het klassieke Latijn (ik heb destijds, tijdens mijn studies, iets helemaal anders geleerd)!
Toch ontzettend boeiend wat je allemaal kunt leren vandaag! Had ik al die mogelijkheden maar gehad toen ik nog les gaf!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten