"Thuis" waren er werken aan de gang waardoor we noch in de keuken, noch in de living konden verblijven. We gingen dus naar het terras waar Elena met een tablet een filmpje maakte met Matthias, Eva en mij als hoofdrolspelers. Ik was een moeder die haar dochter (Eva) beschermde tegen de boef die Mathias met veel overtuiging vertolkte. Het was echt grappig om te zien hoe Eva en Matthias in hun rol opgingen. Misschien tegen de volgende keer korte verhaaltjes verzinnen die Elena kan verfilmen? O ja, maar volgende keer logeren ze hier en ik vermoed dat Roger zijn tablet (de enige die we hebben) niet graag aan de kinderen uitleent (hoewel hij die tablet eigenlijk nooit meer gebruikt).
Eigen foto (Elena bekijkt de film die ze pas heeft gemaakt, Eva zit op mijn schoot) |
Eigen foto |
Ik begon op het terras "De verborgen glimlach" van Nicci French te lezen (Roger had ons "thuis" afgezet en was daarna meteen doorgereden naar zijn oudste zus) maar ik vond het weldra wat koud worden. Dus, wat typisch is voor een (groot)moeder, vroeg ik de kinderen of zij het niet koud hadden, maar dat bleek niet het geval.
Dochterlief kwam thuis, Roger kwam terug en nog iets later verscheen schoonzoon. We aten (kant en klare gerechten maar ik heb er ontzettend van genoten: het was immers tomatensoep, gevolgd door kip en rauwkost - Roger, die geen kip lust, kreeg een stoofschotel) en dan vertrokken schoonzoon en dochterlief naar een catecheseavond voor de ouders van communicanten (Elena doet haar eerste communie in mei).
Elena, Matthias en Eva mochten tv kijken (het toestel stond voorlopig in de speelkamer). Roger en ik lazen ondertussen tot het tijd was om de kindjes naar bed te brengen na een snel toiletritueel.
Weer wilde Elena zelf voorlezen voor het slapengaan, en ze deed dat voortreffelijk uit een boek (ik heb de titel niet kunnen zien) over Helena van Troje.
Terwijl Elena aan het voorlezen was, kwamen haar ouders terug. Hun "ouderavond" bleek tijdverlies te zijn geweest.
Roger en ik gaven de kindjes nog een zoen en vertrokken naar Haspengouw.
We waren iets over 22 uur thuis. Ik checkte meteen de laatste Limburgse monografie, want deze middag had ik tussendoor even over en weer gemaild (een smartphone is soms echt handig maar om dezelfde reden soms hinderlijk) met Edith Oeyen over volgens haar een ernstig tekort in de tekst. Gelukkig vond ik meteen een detail in de tekst dat maakte dat alles in orde was, net zoals Jan Gerits Edith en mij schreef in een mail die ik vlak daarna ook pas las (ik had die wel merken binnenkomen maar dat was tijdens het avondritueel van Elena, Matthias en Eva, en daardoor nog niet gelezen).
Roger zegt me dat hij de laatste zin van deze post helemaal verkeerd vindt.
BeantwoordenVerwijderen