donderdag 14 februari 2019

Lentegevoel

We haalden de 15°C vandaag! De koolmeesjes beginnen weer "hun" Spaanse kruik op ons terras klaar te maken, de zon scheen krachtig: ik kreeg echt een lentegevoel!

Na enkele huishoudtaken (nee, nog steeds geen vertaling: wordt dit weer een "magere" maand?) wilde Roger nog eens naar de kringwinkel in Tongeren. Dat vond ik een goed idee, want ik had daar een heel goede herinnering aan. Helaas, deze keer leek die me veel minder groot dan toen, misschien omdat enkele kamers waren afgesloten.
Uiteraard liepen we weer met twee nieuwe tweedehandsboeken buiten.

Daarna reden we naar het Pliniuspark waar we wat zouden wandelen. Het werd echter een korte wandeling. Het park was zo goed als verlaten, alle gebouwen waren dicht en eigenlijk vonden we het niet erg inspirerend. Maar kom, Roger heeft opnieuw wat bewogen vandaag.

Na het avondeten en mijn uurtje lectuur in de relax, nog gekeken naar een halve aflevering van Wallander (vervolg van gisteren). Ik vind het nog steeds heel goed!

We kijken daarnaar in de bibliotheek, op het televisietoestel dat we hebben geërfd van Debby (sorry, geleend, want zodra je het nodig hebt, krijg je dat toestel meteen terug, lieve Debby!) en weer was ik aan het bedenken dat we beter de salonmeubelen naar de bibliotheek zouden verhuizen en de eettafel en stoelen naar wat nu de salon is.


Ik kan daar dan uren zitten over fantaseren, de kamers in gedachten herinrichten (en het zou veel gemakkelijker zijn voor mij op familiefeesten omdat de eetkamer dan veel dichter bij de keuken zou liggen). Roger gaat echter nog steeds niet akkoord en, zelfs als - wat dus niet het geval is - ik mijn zin zou willen doordrijven, in mijn eentje ben ik daar niet toe in staat!

Vandaag heb ik Roger weer enkele keren aangemaand te bellen naar de afbreker die zijn zus hem ooit heeft aangeraden (vermits de eerste, die beloofd had onze varkensstallen af te breken,  niets meer van zich laat horen). Deze avond belde Roger eindelijk naar zijn zus (om het telefoonnummer van die man te vragen) maar ze gaf niet thuis...

O ja, mijn oog lijkt weer in orde maar... toen ik deze avond zoals gewoonlijk nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken wilde overtypen, bleek dat ik nog last heb om mijn eigen (!) geschrift te ontcijferen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten