Weer een handtasje rijker!

De schoonouders van dochterlief hadden ons gevraagd of we vandaag in hun plaats konden babysitten. Vermits we vrij waren, vonden we dat geen probleem.

Opvallend hoe kinderen evolueren! Eva sprong in mijn armen op de speelplaats, net zoals haar broer en zus het vroeger deden, Matthias verraste ons langs achteren en kwam zich tegen mij aan vleien en Elena kwam ons rustig tegemoet met een grote glimlach.
Eva begon te vertellen over een pop die ze thuis te slapen had gelegd en die ze zou eten geven, tussendoor begon Matthias ook van alles te vertellen en weer begreep ik maar de helft van hun verhalen (door al het geroezemoes en het geroep op de speelplaats). Terwijl we naar de uitgang liepen, ging Elena even praten met buurmeisje Anna. Ze vertelde me later in de auto dat Anna in de nabewaking moest blijven maar dat ze hadden afgesproken daarna samen te spelen.

Thuis kregen ze een koekje en een stuk fruit, ging Eva haar pop voeden, begon Matthias meteen te spelen en checkte Elena wel drie keer of Anna al thuis was. Ze sprak met mij over kinderen die in de nabewaking moeten blijven (wat ze zelf niet leuk vindt - heel soms moet zij ook blijven) omdat hun papa en mama nog aan het werken zijn op het moment dat de school uit is.  Eerlijk gezegd, ik vind dat ook een probleem. Hoewel ik begrijp dat vrouwen tegenwoordig niet meer kunnen/willen exclusief huisvrouw zijn, hoewel het voor mezelf als een beetje opoffering voelde toen ik thuis bleef om er constant te zijn voor de kinderen, denk ik dat het voor de kinderen beter is als ze meteen na school naar huis kunnen.

Eigen foto's

Eva wilde een bepaald spelletje met mij spelen. Alleen... er was zo goed opgeruimd in huis dat ik dat spelletje nergens vond. Nadat we de speelkamer en de kinderslaapkamers hadden doorzocht, gaven we het op en zou Eva haar pop een schone luier aandoen. Daarna speelde ze, samen met Matthias, een elektronisch spel op een tablet.

Elena wilde dammen met mij. Dat spel vond ze snel terug en... we waren pas begonnen of Anna verscheen. Ik merkte dat Elena aarzelde: ze had zo verlangd naar het gezelschap van Anna, en net nu ze met haar oma zou beginnen spelen, kwam dat buurmeisje eraan. Zou ze haar oma geen verdriet aandoen als ze nu met Anna zou gaan spelen? Ik zei haar dus dat ze gerust mocht gaan, dat ik alles wel zou opruimen.

Kort daarna kwam dochterlief thuis. Zij wist meteen waar het spelletje lag dat Eva met mij had willen spelen. 'Maar ik kan nu niet meespelen, hoor, ik moet voor het eten zorgen!'
De driejarige Eva antwoordde: 'Ha, dan blijven er twee mensen over (Matthias was toen al televisie aan het kijken), opa en oma. Wie gaat met mij spelen? Oma best, niet, oma? Want dan zijn we twee meisjes en anders zijn we een meisje en een jongen!' (wat een logica! 😊).

We speelden maar ik merkte wel dat Eva steeds vaker de neiging had om ook naar het televisiescherm te kijken. 'Wil je liever televisie kijken?' vroeg ik haar enkele keren. Ze heeft tot drie keer toe 'Nee' geantwoord maar daarna zei ze me ineens : 'Oma, ik wil eigenlijk wel liever naar de televisie kijken  nu'.

Dus ging ik dochterlief helpen met het eten (ze had al praktisch alles klaar). Toen alles op het kookvuur stond, zei dochterlief me: 'Kom eens kijken wat ik onlangs heb gemaakt!' (ze naait nog steeds heel veel in haar vrije tijd). Het betrof een prachtig handtasje... dat ik cadeau kreeg!

Eigen foto

We aten (zonder schoonzoon die heel laat moest werken vandaag) en praatten ondertussen, onder andere over die vele eigenaardige dromen van mij. Elena kwam op mijn schoot zitten, wilde langs de ene kant dat ik verder vertelde, langs de andere kant dat ik zou ophouden, want het maakte haar een beetje bang. En toen vroeg Matthias haar of ze ook bang zou zijn van een droom waarin honderd leeuwen (denk ik, het kunnen ook andere dieren zijn geweest) zouden opdraven.

Elena wilde dat we zouden blijven tot ze in bed lag... maar ik had weer de medicijnen van Roger vergeten (ik weet het, verkeerd van mij maar het lijkt wel of ik aan alles moet denken!).

Dus reden we vlak na de thuiskomst van schoonzoon terug naar Haspengouw waar ik nog een wasmachine liet draaien.