Een vrij snel verdwenen lentegevoel

Ik wilde vandaag vlees en selder kopen in de AD-Delhaize van Heers. Roger stelde voor daar te voet naar toe te lopen en dat werd een heel aangename lentewandeling, langs de achterkant van het park van het kasteel van Heers. Precies een half uur lopen.

In Heers zelf ontmoetten we vrij veel groepjes keuvelende mensen. Ik vermoed dat dit niet de bedoeling is van al de anti-virusmaatregelen?

Uiteraard had ik wegwerp handschoenen bij. Niet te veel volk in de winkel en op het eerste gezicht geen lege rekken.

We kwamen terug langs de steenweg en daar deden we precies 23 minuten over.

Later, thuis, wilde ik nog eens proberen die klantenlijst in te dienen. Deze keer ging ik eerst via Internet Explorer maar weer geraakte ik niet op de website van de overheid. Dan maar opnieuw geprobeerd via Chrome. Nu kwam ik meteen op de website terecht, kon ik vrij gemakkelijk mijn lijst uploaden... maar dan kreeg ik het bericht dat er zich een technische fout had voorgedaan. Ik moest naar een medewerker mailen met als bijlage een schermafbeelding (dat had ik nog nooit gedaan: ik belde dus naar Hendrik voor uitleg) en het nummer van de foutmelding vermelden. Ik was wel verplicht het nummer van de foutmelding op een blaadje papier te noteren (geen mogelijkheid om het te kopiëren in mijn mail) en ook het e-mailadres kon ik niet meteen gebruiken of kopiëren in mijn bericht. Ook dat moest ik eerst op een stukje papier noteren. Wat een website!

Maar kom, uiteindelijk heb ik die mail opgestuurd en nu wacht ik op een antwoord. Op die website van de overheid las ik dat al hun kantoren voorlopig gesloten blijven omwille van het coronavirus... dus kan ik niet, zoals ik eerst van plan was, morgen naar de "Financiële dienst" in Sint-Truiden om mijn probleem uit te leggen.
Hopelijk krijg ik snel een antwoord op mijn mail (als ik die lijst niet heb ingediend voor het einde van de maand riskeer ik een serieuze boete).

Ik had weer bijna een uur verloren met al dat gedoe... en ondertussen zelfs een vertaling gemist: vlak daarna zie ik dat er een aanvraag was  binnengekomen voor een super dringende job, een half uurtje later gevolgd door het bericht dat het niet doorgaat (aan iemand anders gegeven die sneller dan ik reageerde).

Ik warmde soep op voor ons avondmaal. Terwijl daarna ons varkensgebraad gaarde in de oven, belde ik naar Nany. Ze klaagde minder dan gisteren (ze had een vrij vrolijk avondmaal achter de rug) maar ze vond het wel heel jammer dat de bewoners elkaar niet op hun kamer mogen bezoeken. Ik vraag me echt af of mijn heel sociale moeder die misschien maandenlang durende isolatie aan zal kunnen.

Na ons  avondmaal heel even gemaild met Zeger. Hij is technisch werkloos tot begin april.

We belden daarvoor dus ook even met Hendrik die (buiten mij uitleggen hoe je een schermafbeelding maakt) Roger het een en ander wilde vragen in verband met hun huisinrichting. Hendrik was heel "streng": 'Jullie bezoeken of ontvangen toch geen mensen in deze periode?'
Hij heeft gelijk... en we doen het dan ook niet.

Roger belde ook nog met zijn oudste zus. Ook zij ontmoet maar weinig mensen tegenwoordig. En ik blijf me afvragen hoe "onze zieke" met haar echtgenoot in contact kan blijven. Hoe doe je dat als je niet kunt praten of schrijven en bijna niet kunt bewegen?

Na de afwas nog een mail van Bernadette beantwoord. Zij heeft het ook heel moeilijk met Juan die al een poosje helemaal niet goed is.

Als ik in het lopen naar Heers al een blij lentegevoel kreeg, is dat later helemaal verdwenen!

O ja, Matadi-vriendin Marie-Rose is, na meer dan drie maanden ziekenhuis, weer thuis en genezen! Dat is wel goed nieuws. Ze stuurt me nu wel opnieuw een tiental of meer grapjes, filmpjes, wijsheden en zo verder per dag, die ik uiteraard niet allemaal kan bekijken, laat staan beantwoorden!